چکیده

شواهد قبلی مبنی بر اینکه گزارشگری مالی با کیفیت بالا، کارایی سرمایه گذاری را افزایش می دهد، به این موضوع نمی پردازد که آیا گزارش گری مالی، منجر به کاهش سرمایه گذاری بیش از حد با کمتر از حد می شود یا خیر؟ تحقیق حاضر، شواهدی را درباره مستند سازی یک ارتباط منفی (مثبت) شرطی، بین کیفیت گزارشگری مالی و سرمایه گذاری، برای شرکت های فعال در محیط مستعد برای سرمایه گذاری بیش از حد (کمتر از حد) فراهم می سازد. شرکت هایی با کیفیت گزارشگری مالی بالا، همچنین به میزان کمتری از سطوح سرمایه گذاری پیش بینی شده منحرف می شوند و این امر نشان دهنده حساسیت کمتر، به شرایط اقتصاد کلان است. این نتایج، نشان می دهد که یکی از مکانیسم های ارتباط دهنده کیفیت گزارش دهی و کارایی سرمایه گذاری، کاهش ناسازگاری هایی مانند مخاطره اخلاقی و انتخاب نادرست است که سرمایه گذاری کارا را به خطر می اندازد.

-1مقدمه

مطالعات پیشین، نشان می دهند که گزارشگری مالی با کیفیت بالاتر، می بایست منجر به افزایش کیفیت سرمایه گذاری شود. هم سو با این استدلالات، بیدل و هیلاری (2006) دریافتند که شرکت هایی با کیفیت بالاتر گزارش گری مالی، کارایی بیشتری در سرمایه گذاری را-که بر حسب حساسیت جریان نقدی سرمایه گذاری اندازه گیری می شود- نشان می دهند. البته، حساسیت جریان نقدی سرمایه گذاری می تواند هم منعکس کننده محدودیت های مالی و هم افزایش وجه نقد باشد (مثلا کاپلان و زینگلاس، 1997، 2000، فازاری و همکاران، 2000)…