چکیده
مواد پرکننده، مواد بی اثری هستند که در کامپوزیت های پلیمری تقویت شده با فیبر شیشه ای (GFRP) برای اصلاح خصوصیات شیمیایی و فیزیکی پلیمرهای ماتریسی مورد استفاده قرار می گیرند تا هزینه مواد را کاهش دهند، قابلیت پردازش را بهبود دهند، عملکرد محصول را بهبود دهند یا به عنوان توسعه دهنده یا رقیق کننده ماتریس عمل کنند. برخی از پرکننده های پرکاربرد عبارتند از: کربن سیاه، کلسیم کربنات، رس، آلومینای سه آبه، منیزیم هیدروکسید، پودر استخوان، پودر نارگیل، پودر هماتیت، TiO2، SiO2، ZnS، گرافیت و غیره.
اثر این پرکننده ها بر خواص مکانیکی مانند مقاومت کششی، مقاومت خمشی ، مقاومت برشی خطی داخلی (ILSS)، مدول کششی، مقاومت ضربه ای، سختی به صورت تجربی و به روش های مختلف آزمایش شد. برخی از نویسندگان، اثر اندازه پرکننده را بر خصوصیات مکانیکی بالا مورد بحث و بررسی قرار دادند.
-1مقدمه
اگر دو یا چند ماده با خصوصیات مادی مختلف با همدیگر ترکیب شوند، یک ماده کامپوزیتی را تولید می کند. زمانی که فیبر در یک ماتریس ضعیف تر تعبیه می شود، ظرفیت حمل بار بالایی ایجاد می کند. فیبر درون ماده پلیمری، خصوصیات مکانیکی مانند مقاومت کششی، مقاومت خمشی، مقاومت ضربه ای، سفتی را بهبود می دهد و این ماتریس، تنش ها را بین فیبرهای تقویت کننده انتقال می دهد…
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.