در حین تکامل ستون مهره، انواع مختلفی از سلول‌ها و بافت‌ها از یک اووسیت بارورشده‌ منشا می‌گیرند. یکی از این بافت‌ها، یعنی سیستم عصبی مرکزی، شامل انواع بسیاری از نورون‌ها و سلول‌های گلیال (پشتیبان) است که طی دوره‌ی جنینی و پس از تولد از طریق نوروژنز و گلیوژنز تشکیل شده‌اند. در نوروژنز، سلول‌های پیش‌ساز (پروژنیتور) عصبی ابتدا به صورت قرینه تقسیم می‌شوند تا تعدادشان افزایش یابد، و سپس هنگام نوروژنز، تقسیماتی غیرقریبنه انجام می‌دهند. این فرایند شامل مکانیسم‌های گوناگون و عوامل برون‌زاد و درونزاد است. در اینجا ما از پیشرفت‌های اخیر خواهیم گفت و نسبت به تنظیم نوروژنز در تکامل سیستم عصبی ستون مهره (نخاع) آگاه خواهیم شد. موضوعات مورد بحث شامل مکانیسم‌های تقسیم سلولی قرینه، تنظیم رونویسی و تنظیم اپی‌ژنتیک (وراژنتیک)، و مسیرهای پیام‌رسانی است، و اکثر مثال‌ها از تکامل نئوکورتکس پستانداران خواهند بود.

-1مقدمه

طی تکامل اولیه‌ی ستون مهره‌ی جنین، سرنوشت عصبی در اکتودرم از طریق طناب پشتی القا می‌شود. پس از آن، صفحه‌ی عصبی نواحی مجزای سیستم عصبی مرکزی و  لوله‌ی عصبی را تشکیل می‌دهد. دیواره‌ی لوله‌ی عصبی از بافت اپی‌تلیوم مطبق کاذب تشکیل شده است، و سلول‌های نورواپی‌تلیال همزمان با تشکیل دیواره، هسته‌ی خود را با توجه به فازی از چرخه‌ی سلولی که در آن قرار دارند حرکت می‌دهند. پیش از تقسیم، سلول‌های نورواپی‌تلیال هسته‌ی خود را به سطح بطنی حرکت می‌دهند تا میتوز انجام شود. در شروع نوروژنز، این سلول‌ها هویت خود را تغییر داده و به RGCها تبدیل میشوند، که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، همه‌ی نورون‌ها و بعدتر در طی تکامل، سلول‌های گلیال را تولید می‌کنند (شکل 1)…