تفاسیر گوناگونی درباره پیچیدگی تمایز و نمو در انسان ها پیشنهاد شده است، علیرغم اینکه تعداد ژنهای ژنوم انسان فقط دو تا سه برابر بی مهره گان است. آنچه نادیده گرفته شده است اعمال استروئیدهای فوق کلیوی و جنسی است (آندروژن ها، استروژن ها، گلوکوکورتیکوئیدها، مینرالوکورتیکوئیدها)، این هورمون ها از طریق گیرنده های خود عمل می کنند که از گیرنده هسته ای اجدادی در یک protochordate مشتق شده است. مکانیسم مبتنی بر لیگاند منحصر به مهره داران است و در طی تکامل با شبکه تقریبا نیرومند فاکتورهای رونوشت برداری در مهره داران ادغام گردید. استروئیدهای فوق کلیوی و جنسی تقریبا تمام جنبه های تمایز و نمو مهره داران را تحت تاثیر قرار می دهند. من پیشنهاد می کنم که تکامل این مکانیسم مبتنی بر لیگاند در یک مهره دار اولیه نقش مهمی در پیچیدگی مهره داران داشته است. توالی یابی یکی از اعضای زیرشاخه cephalochordate (نظیر نیزک)، مکنده ماهی و مارماهی دهان گرد رویدادهای اولیه در تکامل سیگنالینگ هورمون استروئیدی را مشخص خواهد کرد و همچنین اجازه می دهد مطالعات ژنتیکی توضیح دهند که چگونه پیچیدگی مهره داران وابسته به هورمون های استروئیدی می باشد.

1-مقدمه

یکی از جالب ترین کشفیات ناشی از توالی یابی ژنوم انسان این است که ژنوم انسان حاوی حدود 35000 ژن است ]1، 2[ و بنظر می رسد که فقط حدود 7000 ژن مختص به شاخه مهره داران باشد. این مقدار به مراتب از تخمین های پیشین کمتر است که حدود 80,000 تا 140,000 ژن را برای انسان پیش بینی کرده بودند و با تعداد ژن های ارگانیسم های نظیر Caenorhabditus elegans (18,000 ژن) و Drosophila melanogaster (13,000 ژن) تفاوت چندانی ندارد. روابط مختلفی برای توضیح تعداد کمتر از حد انتظار ژن های انسان پیشنهاد شده است. اولا، تعداد ژن های انسان آنقدر که بنظر می رسد کم نیست زیرا حدود 40% ژن های انسان تحت آلترناتیو اسپلاسینگ قرار می گیرند. دوما، پروتئین های انسان حاوی ترکیبات دمینی جدیدی هستند که امکان افزایش تعاملات پروتئین- پروتئین نسبت به پروتئین های بی مهره گان را فراهم می کند ]3-1[. سوما، تغییرات پس از ترجمه پروتئین ها بر این پیچیدگی می افزاید. چهارما، تکامل در مهره داران شبکه ای از فاکتورهای رونوشت برداری و ژن هایی است که آنها را تنظیم می کنند ]4[...