چکیده

 حتی چند دهه‌ پس از کشف سمیت کادمیوم (Cd)، تحقیق در مورد این فلز سنگین، همچنان موضوع داغ مقالات علمی است. همانگونه که در این مقاله مروری آمده است، در سال 2017، بیش از 1440 مقاله علمی در این مورد منتشر شده و توسط وب سایت PubMed.gov لیست شده است. کادمیوم یکی از رایج‌ترین و مضرترین فلزات سنگین موجود در محیط زندگی ما است. از آنجا که بارداری یک وضعیت فیزیولوژیکی بسیار خاص است و می‌تواند مسیرهای ضروری دخیل در مدیریت میزان سمیت کادمیوم را تحت تأثیر قرار داده و تغییر دهد، زندگی جنینی مرحله حیاتی‌ای برای قرار گرفتن در معرض این عنصر غیر ضروری است. برای این که در مورد مکانیسم‌های دخیل در اعمال اثرات سمی کادمیوم بر اندام‌های جنین یک دید کلی به خواننده متن بدهیم، تصمیم گرفتیم برخی مطالعات تجربی‌ای که با آزمایش‌های انجام شده در مدل‌های تجربی مرتبط بودند را جمع آوری کنیم و خلاصه‌ای از پیشرفت‌های این حوزه ارائه کنیم. پیشرفت‌ها عبارتند از: توزیع کادمیوم و عواملی که می‌توانند آن را تغییر دهند (رژیم غذایی، پروتئین‌های متصل شونده و ناقل‌های غشاء) سمیت ناشی از Cd در مادران (پره اکلامپسی، باروری، نارسایی کلیوی، تغییر در هومئوستازی عناصر اساسی و معدنی شدن استخوان‌ها)، در جفت و جنین (ایجاد تراتوژن و جنین ناهنجار، ایجاد اشکالاتی در سیستم عصبی مرکزی، کبد و کلیه).

1- مقدمه

کادمیم (Cd) یکی از رایج‌ترین و مضرترین فلزات واسطه‌ای است که  در محیط زیست ما وجود دارد. متأسفانه این عنصر غیر ضروری در دزهای بسیار پایین سمی است و از لحاظ بیولوژیکی تجزیه پذیر نیست و نیمه عمر بیولوژیکی بسیار بالایی دارد. کلستروم و نوردبرگ اولین محققانی بودند که بر اثرات بلند مدت Cd کار کردند و نیمه عمر Cd را ارزیابی نمودند، آنها برای کادمیومی که وارد کلیه‌های انسان شده نیمه عمری بین 6 تا 38 سال و برای کادمیوم موجود در کبد انسان 4 تا 19 سال نیمه عمر در نظر گرفتند [1]. با این که مکانیسم مولکولی و سلولی سمیت کادمیوم و سنیتیک و دینامیک سمیت آن، با جزئیات بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است[2]، جنبه‌های دیگری نیز وجود دارند که باید بررسی شوند و اهمیت در معرض کادمیوم قرار گرفتن را روشن کنند. در ارزیابی میزان خطر سموم و آلاینده‌های محیطی پارامترهای متعددی باید در نظر گرفته شوند زیرا ممکن است میزان جذب، توزیع، متابولیسم و ​​دفع این زنوبیوتیک‌ها توسط ارگانیسم میزبان تغییر کند. از این رو باید زمینه ژنتیکی، تغییرات اپی ژنتیکی، رژیم غذایی، شرایط فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی، رفتار فردی و همراهی این عنصر با سایر زنوبیوتیک‌ها را نیز در نظر داشت [3،4]...  

Abstract

Even decades after the discovery of Cadmium (Cd) toxicity, research on this heavy metal is still a hot topic in scientific literature: as we wrote this review, more than 1440 scientific articles had been published and listed by the PubMed.gov website during 2017. Cadmium is one of the most common and harmful heavy metals present in our environment. Since pregnancy is a very particular physiological condition that could impact and modify essential pathways involved in the handling of Cd, the prenatal life is a critical stage for exposure to this non-essential element. To give the reader an overview of the possible mechanisms involved in the multiple organ toxic effects in fetuses after the exposure to Cd during pregnancy, we decided to compile some of the most relevant experimental studies performed in experimental models and to summarize the advances in this field such as the Cd distribution and the factors that could alter it (diet, binding-proteins and membrane transporters), the Cd-induced toxicity in dams (preeclampsia, fertility, kidney injury, alteration in essential element homeostasis and bone mineralization), in placenta and in fetus (teratogenicity, central nervous system, liver and kidney