Abstract
Brand loyalty remains a salient measure of brand success in business-to-business (B2B) markets, yet the drivers of B2B brand loyalty vary from one context to another. While global franchising is accepted as a major entry mode into emerging markets, limited research has focused on the drivers of franchise brand loyalty in emerging markets. This study advances a nomological network model of the determinants of franchise brand loyalty in an emerging market. The hypotheses were tested from the franchisees' perspective using survey data from Indian franchises. The respondents were selected using stratified random sampling based on geographic location and industry type. The findings indicated that perceived franchisor competence and the level of information sharing play key roles in influencing franchisees' emotional brand attachment and perceived relationship value, which in turn enhance brand loyalty. Theoretical and practical implications as well as future research directions are discussed
چکیده
وفاداری به برند یک ابزار مهم در زمینه اندازه گیری موفقیت برند در بازار های B2B ( بین شرکت ها ) است، لذا محرک های وفاداری به برند در بازار های B2B نسبت به عرصه های دیگر کاملا متفاوت است. درحالیکه فرانشیز جهانی به عنوان یک سبک ورود عمده به بازار های نوظهور پذیرفته شده است تحقیقات محدودی نیز وجود دارد که بر محرک های وفاداری به برند فرانشیز در بازار های نوظهور متمرکز هستند. این پژوهش یک مدل ناهمسان شناختی را از عوامل تعیین کننده وفاداری به برند فرانشیز در بازار های نو ظهور را مورد بررسی قرار داده است. فرضیه ها نیز بر مبنای دیدگاه های فرانشیز ها و با استفاده از داده های نظر سنجی از فرانشیز ها در کشور هند مورد آزمایش و تست قرار گرفته اند. پاسخ دهنگان با استفاده از نمونه گیری تصادفی بر مبنای موقعیت جغرافیایی و نوع صنعت انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهد که شایستگی درک شده فرانشیزور و سطح به اشتراک گذاری اطلاعات نقشی کلیدی و تاثیر گذار بر وابستگی عاطفی به نام تجاری و ارزش ارتباط درک شده ایفا می کنند که به نوبه خود باعث ارتقا وفاداری به برند می شود. مفاهیم نظری و عملی و همچنین مسیر های تحقیقاتی آینده نیز مورد بحث قرار گرفته است.
1-مقدمه
مجموع تولید ناخالص داخلی ( GDP) هشت تا از بزرگترین اقتصاد های نو ظهور از هشت اقتصاد پیشرفته در سال 2025 بهتر و بیشتر خواهد بود ( بانک جهانی 2011). بازار های نوظهور سریع ترین رشد را در جهان دارند و بیش از نیمی از سرمایه مستقیم خارجی ( FDI) را جذب می کنند ( 56 درصد). ( UNCTAD 2015). اشباع بازار های خرده فروشی در بازار های توسعه یافته مانند بازار آمریکا، کانادا و بازار های بخشی از اروپا محرک برند های جهانی است که به دنبال رشد در بازار های نوظهور مانند بازار هند، ( ولش، آلون، فالبه 2006) است. در حقیقت، هند سومین مصرف کننده بزرگ جهان در سال 2020 خواهد بود ( بومپری 2010) و به یکی از اهداف ترجیحی برای سرمایه گذاری مستقیم خارجی تبدیل خواهد شد. بخش فرانشیزینگ هند در حال رونق گرفتن است و تقریبا در4 درصد تولید ناخالص داخلی سهم دارد و برآورد می شود که در سال 2017 به 30 درصد افزایش پیدا کند...