Abstract
This paper introduces the resource, status and prospect of solar energy in Iran briefly. Among renewable energy sources, Iran has a high solar energy potential. The widespread deployment of solar energy is promising due to recent advancements in solar energy technologies. Therefore, many investors inside and outside the country are interested to invest in solar energy development. Iran’s total area is around 1600,000 km2 or 1.6×1012 m2 with about 300 clear sunny days in a year and an average 2200 kW-h solar radiation per square meter. Considering only 1% of the total area with 10% system efficiency for solar energy harness, about 9 million MW h of energy can be obtained in a day. The government’s goal on 2012 was to install 53,000 MW capacity plants for electricity generation. To reach this goal, it was assumed that the new gas-fired plants along with the hydroelectric and nuclear power generating plants could be financed by independent power producers including those of foreign investment. Based on the fifth 5 year Socio-economic and Cultural Development Plan, the private sector was expected to have a share of at least 270 MW in renewable energy development. The existing small capacity solar energy plants are in Shiraz, Semnan, Taleghan, Yazd, Tehran and Khorasan. Based on the specified available solar trough technology, solar area, average solar hours and average solar direct irradiation, the technical potential of solar electricity was estimated to be 14.7 TWe. Under the current energy policies, the combined solar, wind and geothermal power plants are economically viable. These huge RES’s potential can be realized assuming the availability of technology, investment capital, human expertise and the other resources along with a long-term driven renewable energy policy. Due to high growth rate of electricity demand in Iran, the nominal installed capacity has increased by 8.9% per annum during 2001–2007. In the reference scenario, the share of RES in total installed electricity capacity is expected to be about 2% in 2030. It is expected that the cumulative RES installed capacity will reach 2.8 GW in 2030. This requires more than 2800 million US dollar investment during 2010–2030
چکیده
این مقاله به صورت مختصر به معرفی منبع، وضعیت و دورنمای آینده انرژی خورشیدی در ایران می‌پردازد. در میان منابع انرژی تجدید پذیر، ایران دارای پتانسیل بالایی از نظر انرژی خورشیدی است. پیشرفت گسترده انرژی خورشیدی به واسطه پیشرفت‌های اخیر در فناوری‌های این انرژی، دور از ذهن نیست. بنابراین، بسیاری از مخترعین در داخل و خارج این کشور مایل به سرمایه‌گذاری در بخش توسعه انرژی خورشیدی هستند. مساحت کل ایران در حدود 1600،000 km2 و یا 16×1012 m2 با حدود 300 روز آفتابی و صاف در سال و متوسط تابش خورشید 2200 kW/h به ازای هر مترمربع می‌باشد. با در نظر گرفتن تنها 1% از مساحت کل با 10% راندمان سیستم برای استفاده از انرژی خورشیدی، در حدود 9 میلیون MW h انرژی را می‌توان در روز تأمین کرد. هدف دولت در سال 2012 نصب 53000 MW واحد برای تولید برق بوده است. برای دست‌یابی به این هدف، فرض می‌شود که واحدهای سوخت گازی جدید در کنار واحدهای آبی و واحدهای تولید برق هسته‌ای توسط تولیدکننده‌های بخش خصوصی سرمایه‌گذاری شده که شامل سرمایه‌گذاران خارجی نیز می‌شود. بر اساس برنامه پنجم توسعه و برنامه توسعه فرهنگی، انتظار می‌رود که بخش خصوصی سهمی معادل حداقل 270 MW در توسعه انرژی تجدید پذیر به خود اختصاص دهد. واحدهای انرژی خورشیدی ظرفیت پایین موجود در کشور در شیراز، سمنان، طالقان، یزد، تهران و خراسان واقع هستند. بر اساس فناوری‌های خورشیدی موجود، سطح خورشید، تعداد متوسط ساعت‌های خورشیدی و متوسط تابش مستقیم خورشید، پتانسیل فنی برق خورشیدی در ایران در حدود 14.7 TWe تخمین زده شده است. بر اساس سیاست‌های فعلی انرژی، واحدهای ترکیبی خورشیدی، بادی و زمین‌گرمایی از نظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه هستند. این پتانسیل عظیم RES ها را می‌توان با فرض موجود بودن فناوری کافی، سرمایه‌گذاری کافی، نیروی انسانی متخصص و سایر منابع در کنار سیاست‌گذاری‌های بلندمدت در زمینه انرژی‌های تجدید پذیر، به واقعیت رساند. به واسطه سرعت رشد بالای تقاضای برق در ایران، ظرفیت اسمی نصب شده از سال 2001 تا 2007 برابر 8.9% در هر سال افزایش دارد. در سناریوی مبنا، سهم RES در ظرفیت کل تولید برق ایران در حدود 2% تا سال 2030 پیش‌بینی می‌گردد. انتظار می‌رود که ظرفیت کل نصب شده RES در سال 2030 به 2.8 GW برسد. این امر مستلزم بیش از 2800 میلیون دلار آمریکا سرمایه‌گذاری طی سال‌های 2010 تا 2030 می‌باشد.
1-مقدمه
انرژی خورشیدی یک منبع انرژی تجدید پذیر بالقوه است. تقاضای تولید برق خورشیدی در دنیا به واسطه کوشش کشورهای دنیا برای کاهش آلاینده‌ها و تولید انرژی تجدید پذیر، افزایش پیدا کرده است. انرژی خورشیدی را می‌توان از طریق حرارت خورشید و یا فتوولتائیک خورشیدی (PV) برای کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار داد [2]. در سال 2005، بازارهای خورشید جهانی به US$11.8 میلیون رسیدند که بیش از 55% نسبت به سال 2004 رشد داشته است. ظرفیت‌های نصب خورشیدی در سال 2010 به 15 GW رسید که نسبت به سال 2004 که برابر 2.7 GW بود رشد داشت. ظرفیت نصب PV در سرتاسر دنیا نیز در سال 2000 برابر 1.8 GW بود که در سال 2011 به 71.7 GW رسید که نرخ رشد آن برابر 44% بوده است. ظرفیت متمرکز PV ی نصب شده در جهان نیز به حدود 106 GW رسیده است. در اصل کشورهای ژاپن، آلمان، UK، چین، اسپانیا و ایتالیا برق را با واحدهای مبتنی بر PV تولید می‌کنند. در سال 2011، ظرفیت برق PV در اروپا برابر 17.2 GW بود و در سال 2012 این ظرفیت به 22.4 GW رسید. پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2017 این ظرفیت به 48 GW برسد. با حدود 37،007 MW از توان PV ی نصب شده در سال 2013، کل ظرفیت توان PV ی خورشیدی در حدود 35% به 136،697 MW رسیده است. انتظار می‌رود که ظرفیت کل نصب شده PV در دنیا از رشد 20% یی به صورت سالیانه در سال 2013 به 2014 به رشد 16% در سال بعد برسد یعنی معادل 53 GW. کل ظرفیت توان خورشیدی در سطح جهان از 98 GW در سال 2012 به 308 GW در سال 2018 می‌رسد. مکان‌های دارای پتانسیل بالا برای واحدهای توان خورشیدی، جنوب غرب ایالات‌متحده آمریکا، کشورهای مدیترانه در اروپا، خاوری میانه و خاور نزدیک، بیابان‌های ایران و هند، پاکستان، چین و استرالیا هستند...