Abstract
Problems related to the so called "loss of life", or isolation aging of distribution transformers, have been interesting over a long period of time. Since the beginning of the last century various concepts have been used to explain the transformers loss of life and as usual those are interpreted incorrectly. In fact, "loss of life" has always been understood as "reducing the isolation's loss of life". There are existing therminological differencess in IEEE and IEC standards, that are used in the methods for determination of ageing in distribution transformers. This paper is comparative analysis between the variables, defined in those standards. The presented analysis relates to a transformer with the following parameters: 630 kVA, 10/0,4 kV, Dy5
چکیده
مسائل مرتبط با به اصطلاح "کاهش عمر"، یا پیری عایقی ترانسفورماتورهای توزیع [7]، توجه زیادی به خود جلب کرده اند. از آغاز قرن گذشته، از مفاهیم متعددی برای توضیح کاهش عمر ترانسفورماتور استفاده شده است و مثل همیشه به درستی تفسیر نمی شوند. در حقیقت، "کاهش عمر" همیشه به صورت "کاهش عمر عایقی" در نظر گرفته شده است.
اصطلاحات متفاوتی در استانداردهای IEEE و IEC وجود دارد که در روش های تعیین پیری در ترانسفورماتورهای توزیع از آنها استفاده می شود. این مقاله تحلیلی مقایسه ای بین متغیرهای تعریف شده در این استانداردها ارائه می دهد. این تحلیل مربوط به یک ترانسفورماتور با پارامترهای زیر است:
630 KVA, 10/0.4 KV,Dy5
-1مقدمه
پیری یا خرابی عایق تابعی از دما، میزان رطوبت و میزان اکسیژن است. در ساختمان ترانسفورماتورهای مدرن احتمال افزایش حضور رطوبت و اکسیين در روغن کاهش یافته است، و در نتیجه تاثیر آنها بر روی کاهش عمر عایقی هم کم شده است. می توان گفت که فقط تاثیر دما باقی می ماند. از آنجایی که توزیع دما غیریکنواخت است، معمولا در بررسی فرایند پیری، تاثیرات خرابی ناشی از دمای نقطه ی داغ در نظر گرفته می شوند. از آنجایی که عوامل زیادی بر روی دما تاثیر می گذارند و در نتیجه به عایق ترانسفورماتور آسیب می زنند، نه در شرایط ثابت و تحت کنترل، و نه در شرایط کاری بسیار متغیر، عمر مفید عایق ترانسفورماتور را نمی توان با دقت بالایی پیش بینی کرد…