This paper presents an integrated assessment model aimed at evaluating land degradation by water erosion in dehesa rangelands in the Iberian Peninsula. The model is built following the system dynamics approach. The degradation risk is likened to the probability of losing a certain amount of soil within a number of years, as estimated over a great number of stochastic simulations. Complementary indicators are the average times needed to lose different amounts of soil over the simulations. A group of exogenous factors are ranked in order of importance. These factors are mainly climatic and economic and potentially affect soil erosion. Calibration is carried out for a typical dehesa defined over 22 working units selected from 10 representative farms distributed throughout the Spanish region of Extremadura. The degradation risk turns out to be moderate. The importance of climatic factors on soil erosion considerably exceeds that of those linked to human activities

چکیده

این مقاله، یک مدل ارزیابی یکپارچه را با هدف ارزیابی تخریب اراضی ناشی از فرسایش آب در مراتع زراعتی در پنسیلوانیا ایبری ارائه می دهد. این مدل با پیروی از یک روش دینامیک سیستم ساخته شده است. خطر تخریب با احتمال از بین رفتن مقدار مشخصی از خاک در طی چند سال که در شمار بسیاری از شبیه سازی های متغیر تخمین زده شد، مقایسه شده است. شاخص های مکمل، میانگین زمانیهستند که در شبیه سازی ها لازم است تا مقادیر متفاوتی از خاک از بین رود. یک گروه از عوامل خارجی به ترتیب اهمیت رتبه بندی شدند. این عوامل عمدتاً عوامل جوی و اقتصادی بوده و بطور بالقوه بر فرسایش خاک اثر می گذارند. کالیبراسیون انجام شده برای یک مرتع عادی تعریف شده در 22 واحد کاری، از 10 مزرعه نمونه انتخاب گردید که در ناحیه اسپانیایی اکسترمادورا توزیع شده بود. خطر تخریب در سطحی متوسط ایجاد گردید. اهمیت عوامل جوی بر فرسایش خاک، به مقدار قابل توجهی فراتر از عوامل مرتبط با فعالیت های انسانی بوده است.

1-مقدمه

مراتع تقریباً 90000 کیلومتر مربع از پنسیلوانیای ایبری مرکزی و جنوب غربی را پوشش می دهند. این مراتع حاصل از جنگل های بلوط قدیمی هستند که عمدتاً از درخت بلوط جزیره ای و درخت چوب پنبه کش که گونه های غالب درختان می باشند، تشکیل شده اند. با کم شدن درختان جنگل، برش کامل بوته ها، چرانیدن دام و زراعت، ترکیبی پویا از انواع پوشش به صورت زمین های چراگاهی و زمین های بوته ای با تراکم های متغیری از درختان ایجاد شدند. این زمین در اسپانیا، dehesa (مرتع) و در پرتغال، montado نام دارد. این سیستم ها که اغلب آنها دارای مالک خصوصی هستند، در تطبیق با خاک های ضعیف و شرایط نامطلوب ریزش باران تکامل یافته اند که تکافوی استفاده  زیاد کشاورزی را نمی دهند. کاربردعمده این سیستم ها در حال حاضر برای دامپروری (گوسفند، گله گاو، خوک ها و بزغاله ها) و جنگلداری (چوپ پنبه، پوب و زغال چوپ) می باشد...