The existing literature treats the criminal – who generates criminal proceeds – and the launderer – who converts the ‘dirty’ dollars into ‘clean’ ones – as one and the same. And with good reason: it is clear from the evidence that such ‘standard’ vertically integrated launderers exists. Because professionals and institutions are also routinely prosecuted for money laundering transgressions, however, it appears that the market for money laundering is also supplied by third party, ‘professional’ launderers, whose core business lies outside the criminal sector, but who chooses to spend time supplying the market for money laundering

In this paper we introduce the professional launder to the literature, and consider the process by which the launderer and the criminal bargain, to agree on a price for the money laundering service. We then consider the effects of three anti-crime, or anti-money laundering measures – namely, (1) increasing the probability that the criminal is caught, (2) increasing the probability that the launderer is caught, and (3) increasing the probability that the bargaining process itself is detected – on the way in which the negotiation is concluded. Of the various combinations available to the policy maker, we conclude that more resources should be spend on specialized police-units to tackle money laundering and, when the budget is fixed, less should be spent on financial scrutiny. Current approaches, we find, do not deter money launderers from supplying the market, but simply increase the profitability of money laundering and decrease the profitability of legitimate business

چکیده

مطالعات موجود مجرم - که درآمدهای غیرقانونی تولید می کند- و پولشو - که دلارهای کثیف را به دلارهای پاک تبدیل می کند- را یک فرد یکسان تلقی می کنند. با استدلال خوب و بر اساس شواهد بدیهی است که این گونه پولشوهای متحد متعارف وجود دارند. چون افراد حرفه ای و مؤسسات نیز بطور معمول تخلفات پولشویی را پیگیری می کنند، با این حال، اشکار است که بازار برای پولشویی نیز توسط شخص ثالث، پولشوهای حرفه ای که تجارت اصلی آنها خارج از بخش جنایی است اما وقت را صرف تأمین بازار برای پولشویی می کنند، تأمین می گردد.

در این مقاله ما پولشوی حرفه ای را در مطالعات مطرح می کنیم و فرآیندی را بررسی می کنیم که بواسطه آن، فرد پولشو و مجرم معامله گر برای خدمات پولشویی بر سر قیمت با یکدیگر توافق می کنند. سپس اثرات سه معیار ضد جرم یا ضد پولشویی را بررسی می کنیم که عبارتند از: (1) افزایش احتمال آنکه مجرم دستگیر شود، (2) افزایش احتمال اینکه پولشو دستگیر شود و (3) افزایش احتمال اینکه فرآیند معامله - که بواسطه آن مذاکره به نتیجه می رسد - ردیابی شود. از بین ترکیبات مختلف موجود برای سیاستگزاران، ما نتیجه می گیریم منابع بیشتری باید صرف واحدهای سیاستی تخصصی شود تا از عهده پولشویی برآییم و زمانی که بودجه تثبیت شد، پول کمتری باید صرف تحقیق مالی می شود. ما دریافتیم که روش های کنونی افراد پولشو را از تأمین بازار باز نمی دارند، بلکه بسادگی سوددهی پولشویی را بیشتر و سوددهی تجارت مشروع را کاهش می دهند.

1-مقدمه

پولشویی فرآیندی است که از طریق آن مجرمین تلاش می کنند تا " ماهیت، محل، منبع، مالکیت یا کنترل " سودهای نامشروع خود را پنهان کرده یا ظاهر آنها را تغییر دهند. پولشویی به ظاهر بی ضرر است، اما پتانسیل " لرزندان شالوده های زیادی از اجتماع را دارد که این امر دستکم دو دلیل دارد. اولین دلیل این است که برحسب طرح، تلاش برای پولشویی، اقدامات متوقف کننده جرائم دولت ها را برهم می زند و به اجازه می دهد تا جرم هم چنان سودآور باقی بماند. با این حال، افسار جرم باید در دست گرفته شود نه فقط به این دلیل که " اشتباه، منحرف و آسیب رسان " است. بلکه چون درآمدهایی که پولشویی تولید می کند، معمولاً به افرادی سود می رساند که کمتر از آنهایی هستند که به جامعه آسیب می رسانند...