This paper revisits a much explored topic in networking – the search for a simple yet fully-general multicast design. The many years of research into multicast routing have led to a generally pessimistic view that the complexity of multicast routing – and inter-domain multicast routing in particular – can only be overcome by restricting the service model (as in single-source) multicast. This paper proposes a new approach to implementing IP multicast that we hope leads to a reevaluation of this commonly held view

چکیده

این مقاله موضوعی را بازبینی می کند که در شبکه بندی بسیار بررسی شده است: جست و جو برای یک طرح چندپخشی ساده و در عین حال کاملا عمومی. سال های زیاد پژوهش بر روی مسیریابی چندپخشی به این دیدگاه بدبینانه ی کلی منجر شده است که تنها با محدود کردن چندپخشی مدل سرویس (مانند تک مبدأ) می توان بر پیچیدگی مسیریابی چندپخشی – و به ویژه مسیریابی چندپخشی بین دامنه ای غلبه کرد. این مقاله یک رویکرد جدید برای پیاده سازی چندپخشی آی پی معرفی می کند که امیدواریم بتواند به ارزیابی دوباره ی این دیدگاه رایج منجر شود.

1-مقدمه

در سال 1990، Deering چندپخشی آی پی را معرفی کرد. تعمیمی بر مدل سرویس تک پخشی آی پی برای ارتباط چندنقطه ای کارآمد [1]. مدل سرویس تک پخشی دو مزیت کلیدی فراهم می کرد: (1) استفاده ی موثر از پهنای باند برای ارتباط و (2) غیرمستقیم بودن یک آدرس گروهی که ملاقات (نوعی پروتکل) سطح شبکه و کشف سرویس را میسر می کند...