Building proper routing protocols for a mobile ad-hoc network (MANET) is a critical challenge. A desirable MANET routing protocol must consider not only the broadcast storm problem which comes from flooding route requests in route discovery but also the path repair problem which usually takes massive control packets to rebuild paths when damage occurs. To advance the performance of MANETs, this paper presents a new routing protocol which employs the concept of multipoint relaying and 2-hop repair (MR2R) to deal with the broadcast storm and path damage problems. The MR2R protocol is distinct from previous protocols in its ability to reach rapid damage detection and repair, decrease packet amounts and increase the repair chances. As the obtained simulation results exhibit, our new protocol can effectively discover paths and repair damaged routes at less bandwidth consumption (i.e., with reduced control packets), in contrast to other protocols

چکیده

ساخت پروتکل های مسیریابی مناسب برای شبکه ی ادهاک متحرک (مانت) یک چالش اساسی است. یک پروتکل مسیریابی مانتِ دلخواه باید مسائل آشفتگی انتشار را که به دلیل درخواست های flooding route (سیلِ مسیر) در هنگام کشف مسیر اتفاف می افتد را در نظر بگیرد، همچنین باید مسائل اصلاح مسیر را که معمولا کنترل عظیم بسته ها را می طلبد تا دوباره مسیر های آسیب دیده را بازسازی کند، را نیز در نظر بگیرد. برای بالا بردن عملکرد مانت ها، در این مقاله یک پروتکل مسیر یابی جدید معرفی شده است که از مفهوم رله های چندنقطه ای و اصلاح 2 هاپه (MR2R) استفاده می کند، تا بتواند با آشفتگی های انتشار و مسائل آسیب های مسیر دست و پنجه نرم کند. پروتکل MR2R نسبت به دیگر پروتکل ها در توانایی جستجو سریع و تشخیص آسیب ها و اصلاح متمایز است که میزان بسته ها را کاهش داده و شانس اصلاح را بیشتر می کند. همان طور که نتایج شبیه سازی نشان می دهد، برخلاف دیگر پروتکل ها، پروتکل جدید ما می تواند به طور موثری مسیرها را کشف کرده و مسیرهای آسیب دیده را اصلاح (تعمیر) کند در حالی که پهنای باند مصرفی کمی دارد (به عبارت دقیق تر بسته های کنترل را کاهش داده است).

1-مقدمه

ساخت مسیر های انتقال دارای بازده یک مهم برای مانت های منبع-محدود است. پروتکل های مسیر یابی اصولا بر اعتبار سنجی مسیر و تاخیر انتقال تمرکز دارند،و مسائل مربوط به انتشار را که به ویژه در پروتکل های مسیر یابی واکنشی (انفعالی) دارای اهمیت است را بررسی نمی کنند. پروتکل های مسیر یابی واکنشی معمولا درخواست های مسیر را توسط flooding ارسال می کنند. تعداد بسته های انتشاری منجر به افزایش هاپ ها و اتصالات می شود و می تواند بسیار زیاد باشد که بنابراین بازدهی شبکه را به خطر می اندازد. هدف این تحقیق کار بر روی مکانیزم انتشار و پروتکل مسیر یابی است تا مسیر های انتقالی پاپدار و پربازده تری را برای مقیاس های بزرگ و بسیار متحرک مانت ها ایجاد کند...