Overtaking maneuvers were studied in real traffic, by comparing cases where a change in the opposite traffic occurred during the overtaking maneuver i.e., appearance of an oncoming car, with cases where no change occurred during the maneuver i.e., either an already apparent oncoming car or no oncoming car. In total 45 naturally occurring cases of overtaking were analysed. By examining the time headways (TH) between the overtaking car and the other cars involved, at the end of the maneuver, a significant correlation was found between the TH to opposite traffic and the TH rear to the overtaken car. In cases where a change in the opposite traffic occurred and the proximity to opposite traffic was below a critical TH (<4 s) the appearance of a new-oncoming car caused the overtakers to actively press, both longitudinally and laterally, close to the overtaken car. In cases of overtaking where no change in the opposite traffic occurred, the TH rear to the overtaking vehicle was unaffected by the TH to the opposite traffic. Interestingly, in comparing cases where an oncoming car appeared during overtaking with cases where an oncoming car was apparent from the start of the maneuver both the TH to the opposite traffic and the duration of the maneuver were not found to be significantly different. It is suggested that drivers were probably expecting to be confronted with an oncoming car during the overtaking. However, the decreased available time to disambiguate this situation leads the overtaking driver to limit the rear safety margin of the vehicle being overtaken. The appropriateness of this practice, in terms of safety, remains questionable

چکیده

ما در این مقاله به بررسی مانورهای سبقت در شرایط ترافیک واقعی می پردازیم، این کار را با مقایسه مواردی که در آنها تغییر در ترافیک مخالف طی انجام مانور ترافیکی روی می دهد و مواردی که هیچ تغییری حین مانور ترافیکی روی نمی دهد انجام می دهیم، نمونه ای از حالت اول ظهور یک خودروی نزدیک شونده حین سبقت است. حالت دوم خود دو حالت فرعی دارد: وضعیتی که در آن خودروی نزدیک شونده­ قبل از سبقت گرفتن وجود دارد و وضعیتی که حین سبقت هیچ خودرویی از روبرو به خودروی سبقت گیرنده نزدیک نمی شود. ما در مجموع 45 مورد سبقت را که همگی به شکل طبیعی روی دادند تحلیل نمودیم سپس به بررسی فاصله زمانی (TH) بین خودروی سبقت گیرنده و دیگر خودروهای دخیل پرداختیم و معلوم شد که ارتباط معناداری میان TH ترافیک مخالف و TH خودروهای عقبی در مواردی که تغییر در ترافیک مخالف روی می دهد و میزان نزدیکی به ترافیک مخالف کمتر از TH بحرانی (کمتر از 4 ثانیه) است، وجود دارد. همچنین معلوم شد که ظهور یک خودروی نزدیک شونده باعث می شود رانندگان سبقت گیرنده در نزدیکی خودرویی که از آن سبقت می گیرند هم به لحاظ طولی و هم عرضی بطور فعال در مضیقه قرار گیرند. اما در مواردی که هیچ تغییری در ترافیک مخالف روی نمی دهد، TH خودروهای عقبی تحت تأثیر TH ترافیک مخالف قرار نمی گیرد. یکی از نکات جالبی که به آن دست یافتیم در مقایسه بین مواردی بود که حین سبقت یک خودرو نزدیک می شد با مواردی که در آن خودروی نزدیک شونده از ابتدای مانور حضور داشت. در این وضعیت معلوم شد که هم TH ترافیک مخالف و هم بازه زمانی مانور، اختلاف زیادی دارند. نشان دادیم که رانندگان انتظار دارند حین سبقت با یک خودروی نزدیک شونده مواجه شوند. البته این مقاله به لحاظ مسائل ایمنی، سؤال برانگیز است

1-مقدمه

از بسیاری جهات عمل سبقت گرفتن یک خودروی از یک خودرویی دیگر در یک بزرگراه دو لاینه عملی بسیار پیچیده است که تحت برخی عوامل قرار می گیرد، در زیر دو عامل مهم بیان شده است: (1) قضاوت اولیه راننده در رابطه با اینکه آیا زمان کافی برای تکمیل سبقت پیش از برخورد با یک خودروی نزدیک شونده یا خودرویی که از آن سبقت می گیرد، در اختیار دارد یا خیر...