Background & aims:  Treatment with albumin in patients with cirrhosis and spontaneous bacterial peritonitis (SBP) prevents renal failure and improves survival. Whether albumin has similar beneficial effects in patients with infections other than SBP is unknown. Methods:  One hundred and ten patients with cirrhosis hospitalized for infections other than SBP were randomly assigned to receive antibiotics plus albumin (1.5 g/kg bw at diagnosis and 1 g/kg bw at day 3) (albumin group; n=56) or antibiotics alone (control group; n=54). The primary end point was survival at 3 months. Secondary end points were effects on renal and circulatory function. Results:  The renal function, as evaluated by differences in changes in serum creatinine and estimated glomerular filtration rate between the two groups, improved in patients treated with albumin. The circulatory function improved significantly in patients treated with albumin, but not in those from the control group. There was a trend for a lower frequency of type 1 hepatorenal syndrome in the albumin group compared to the control group (1 vs. 4 patients, respectively; p=n.s.). Probability of survival at 3 months was not significantly different among the two groups. However, when adjusted for factors with independent prognostic value, treatment with albumin was an independent predictive factor of survival. Conclusions:  As compared with standard antibiotic therapy alone, treatment with albumin together with antibiotics has beneficial effects on the renal and circulatory function and shows a potential survival benefit. Further studies with large sample sizes should be performed to confirm these findings

چکیده

تاریخچه و اهداف: درمان با آلبومین در بیماران مبتلا به سیروز و پریتونیت باکتریایی و خود به خودی (SBP) مانع از بروز نارسایی کلیوی شده و در نهایت نرخ تداوم حیات را بهبود می بخشد. این مسئله که آیا آلبومین دارای تاثیرات مثبت مشابهی در بیماران مبتلا به عفونت هایی غیر از SBP است یا خیر در سایه ای از ابهام قرار دارد. روش ها: صد و ده بیمار مبتلا به سیروز که به سبب عفونت هایی غیر از SBP در بیمارستان بستری شده بودند به صورت تصادفی در گروه درمانی آنتی بیوتیک همراه با آلبومین (11.ل گرم/کیلوگرم در مرحله تشخیص و 1 گرم/کیلوگرم در روز سوم) (گروه آلبومین n=56) و یا گروه درمانی فقط آنتی بیوتیک (گروه کنترل n=54)  جای گرفتند. نقطه پایانی ثانویه تاثیر فرآیند درمان بر کارکرد کلیه و سیستم گردش خون در نظر گرفته شد. نتایج: کارکرد کلیه که بر اساس تفاوت در تغییر میزان کراتینین سرم خون و برآورد سرعت تصفیه گلومرولی بین دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت، در گروهی که تحت درمان با آلبومین قرار داشتند بهبود یافت. کارکرد سیستم گردش خون به نحو معنی داری در بیمارانی که تحت درمان با آلبومین قرار داشتند بهبود یافته بود اما این بهبود در گروه کنترل مشاهده نشد. در گروه آلبومین در مقایسه با گروه کنترل فراوانی سندرم کبد-کلیه نوع 1 کاهش یافته است (1 بیمار در برابر 4 بیمار؛ p= نا مشخص). احتمال تداوم حیات 3 ماهه در میان دو گروه تفاوت معنی داری نداشت؛ با این حال وقتی بر اساس عوامل دارای ارزش پیش آگهی مستقل تعدیل سازی انجام شد، درمان با آلبومین به عنوان یکی از پیش بین های مستقل تداوم حیات شناخته شد. نتیجه گیری: درمان با آلبومین همراه با آنتی بیوتیک که با درمان استاندارد صرفا آنتی بیوتیک مورد مقایسه قرار گرفت دارای تاثیرات مثبتی بر کارکرد کلیه و سیستم گردش خون است و احتمال تداوم حیات بیماران را افزایش می دهد. شایسته است مطالعات آتی با تعداد نمونه های بیشتری ارزیابی های دیگری برای تایید این نتایج انجام دهند.

1-مقدمه

عفونت های باکتریایی در سیروز پیشرفته امری است بسیار متداول و مهمترین عامل دخیل در بستری شدن و مرگ بیماران (4-1). بروز نارسایی کلیوی یکی از مهمترین مشکلاتی است که در اثر عفونت خود به خودی پریتونیت (SBP) ایجاد شده و در زمره مهمترین عوامل مربوط به پیش آگهی قرار می گیرد (10-5). نارسایی کلیوی در بیماران مبتلا به عفونت هایی غیر از SBP متداول بوده و بروز آن با افزایش خطر مرگ در ارتباط می باشد (13-111)...