With the emergence of large web applications in the late 1990s, there was much interest in load-balancing to spread incoming requests across a set of identical web servers. Usually, they exploit some trick in the network (e.g. DNS, anycast, etc) to make it work without altering the network logic [5]. Many commercial load-balancing products have been built that sit on the path of incoming requests and spread them over a set of servers [2]. Load-balancing is used increasingly for other tasks beyond balancing web requests too. For example, it is used in CDNs for serving content from multiple servers. It has become a commonly used element of all scale-out network services

مقدمه

با ظهورِ اپلیکیشن های بزرگ وب در اواخر دهه 1990، متعادل سازی بار جهت انتشار درخواست های ورودی میان مجموعه ای از سرورهای وب مشابه، توجه بسیاری را به خود جلب کرد. در این روش ها معمولاً از شیوه هایی مهارت آمیز در شبکه استفاده می شود (مثلاً DNS، انیکست یا anycat (نوعی آدرس دهی که بسته تز یک فرستنده به مقصدی هدایت می شود که بهترین دریافت کننده است به فارسی: هریاب) و غیره) تا باعث شود شبکه بدون تغییر منطق آن، کار کند. محصولات تجاریِ بسیاری ساخته شده که برروی مسیر درخواست های ورودی قرار می گیرند و آنها را در مجموعه ای از سرور ها منتشر می کنند. متعادل سازی بار برای کارهای دیگری غیراز متعادل سازی درخواست های وب نیز بطور فزاینده مورد استفاده قرار می گیرد. مثلاً در CDN ها برای کار با محتوای چندین سرور مورد استفاده قرار می گیرد...