The rapid economic development of China has intensified the country's environmental problems such as pollution and waste. As industry is the main contributor to environmental deterioration, the development mode of industry has attracted attention from the government and the public. In this paper, we have assumed that the industry is permitted a fixed total amount of pollution in order to avoid excessive pollution. If one province shows increased pollution, other provinces are required to reduce pollution by the same amount to maintain the total level of pollution. However, so far, few studies have considered such competition over outputs. This paper presents a new data envelopment analysis approach, which considers both the fixed and the variant sum desirable outputs in the performance improvement of a decision making unit, to evaluate the environmental efficiencies of China's industry from 2007 to 2011. The analysis results demonstrate that some economically developed provinces have better performance than less developed provinces; in particular, all efficient provinces are the developed ones. The Chinese government should focus on the increasing differences in environmental efficiencies among regions and take measures to address them

چکیده

توسعه سریع اقتصاد چین، مسائل زیست محیطی کشور از قبیل آلودگی و زباله را افزایش داده است. چون صنعت، سهم عمده ای در الودگی محیط زیست دارد، توسعه صنعت از سوی دولت و مردم، موردتوجه قرار گرفته است. در این مقاله، فرض می شود که به منظور جلوگیری از افزایش آلودگی، صنعت اجازه ایجاد میزان ثابتی از آلودگی را دارد. اگر یک منطقه، افزایش آلودگی را نشان دهد، سایر مناطق باید از طریق حفظ مجموع سطح آلودگی، باعث کاهش آن شوند. هرچند، مطالعات اندکی، به رقابت بر سر خروجی ها توجه کرده اند. این مقاله، با ارائه رویکرد جدیدی از  تحلیل پوششی داده ها به میزان ثابت و متغیر ستاده های مطلوب در بهبود عملکرد واحد تصمیم گیری توجه کرده و کارایی زیست محیطی صنعت چین  را از سال 2007 تا 2011 ارزیابی می کند. نتایج تحلیل نشان می دهد که به لحاظ اقتصادی، برخی مناطق توسعه یافته، عملکرد بهتری از مناطق کمتر توسعه یافته داشته اند؛ بویژه که همه مناطق کارآمد، توسعه یافته هستند. دولت چین باید بر افزایش تفاوت در کارایی زیست محیطی میان مناطق تمرکز کرده و برای شناخت آنها، از معیارها استفاده کند.

1-مقدمه

از سال 1978، چین پس از اصلاح و آزادسازی سیاسی، اصلاحات زیادی را انجام داد. با این سیاست، اقتصاد چین به توسعه معناداری دست یافت. از سال 1979 تا 2010، میانگین نرخ رشد سالیانه چین از تولید ناخالص داخلی، 9.91% بود، بحدی که به نرخی بالاتر از نرخ 15.2% در سال 1984 و رکورد کمتر از 3.8% در سال 1990 دست یافت. چین، در سال 2010، به دومین اقتصاد پیشرو دنیا بعد از آمریکا دست یافت (زانگ و یانگ، 2013)...