The protective effect of pregnancy on putative Th1-mediated autoimmune diseases, such as multiple sclerosis and rheumatoid arthritis, is associated with a Th1 to Th2 immune shift during pregnancy. The hormone estriol increases during pregnancy and has been shown to ameliorate experimental autoimmune encephalomyelitis and collagen-induced arthritis. In addition, estrogens induce cytokine changes consistent with a Th1 to Th2 shift when administered in vitro to human immune cells and in vivo to mice. In a pilot trial, oral estriol treatment of relapsing remitting multiple sclerosis patients caused significant decreases in enhancing lesions on brain magnetic resonance imaging. Here, the immunomodulatory effects of oral estriol therapy were assessed. PBMCs collected longitudinally during the trial were stimulated with mitogens, recall Ags, and glatiramer acetate. Cytokine profiles of stimulated PBMCs were determined by intracellular cytokine staining (IL-5, IL-10, IL-12 p40, TNF-alpha, and IFN-gamma) and cytometric bead array (IL-2, IL-4, IL-5, IL-10, TNF-alpha, and IFN-gamma). Significantly increased levels of IL-5 and IL-10 and decreased TNF-alpha were observed in stimulated PBMC isolated during estriol treatment. These changes in cytokines correlated with reductions of enhancing lesions on magnetic resonance imaging in relapsing remitting multiple sclerosis. The increase in IL-5 was primarily due to an increase in CD4(+) and CD8(+) T cells, the increase in IL-10 was primarily due to an increase in CD64(+) monocytes/macrophages with some effect in T cells, while the decrease in TNF-alpha was primarily due to a decrease in CD8(+) T cells. Further study of oral estriol therapy is warranted in Th1-mediated autoimmune diseases with known improvement during pregnancy

چکیده

اثر حفاظتی بارداری در حیطه ی بیماری های سیستم خود ایمنی با واسطه سلول های Th1، مانند بیماری ام اس و التهاب مفاصل روماتیسمی است، که با یک جابه جایی ایمنی Th1 به Th2 در طول بارداری همراه است. هورمون استریول در دوران بارداری افزایش می یابد و نشان داده شده است که انسفالومیلیت (آماس مغز و نخاع) خود ایمنی تجربی و التهاب مفاصل- ناشی از کلاژن را بهبود می بخشد. علاوه بر این، استروژن هنگامیکه در محیط مصنوعی (آزمایشگاه) برای سلولهای سیستم ایمنی بدن انسان و در محیط طبیعی(بافت زنده) برای موشها انجام شد باعث تغییرات سیتوکین سازگار با یک شیفت Th1 به Th2 شد. در یک نمونه آزمایشگاهی، درمان استریول خوراکی بیماران ام اس فروکش کننده-عودکننده، باعث کاهش قابل توجهی در گسترش ضایعات در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی(MRI) مغز می شود. در اینجا، اثرات تلفیق سیستم ایمنی درمان استریول دهانی (خوراکی) مورد بررسی قرار گرفت. PBMCs جمع اوری شده از لحاظ طولی در جریان ازمایش توسط میتوژن ها، فراخوان AGs l، و گلاتیرامر استات تحریک شدند. پروفیل های سیتوکین PBMCs تحریک شده توسط رنگ آمیزی سیتوکین درون سلولی (IL-5، IL-10، IL-12 P40، TNF-α و γ - INF) و آرایش مهره ی سایتومتری (IL-2، IL-4، IL-5، IL-10، TNF- αو (INF-γ تعیین شد. افزایش قابل توجهی در سطح IL-5 و IL-10 و کاهش سطح TNF -α در PBMC تحریک شده مجزا در طول درمان استریول مشاهده شد. این تغییرات در سیتوکین ها مرتبط با کاهش گسترش ضایعات در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) بیماری ام اس فروکش کننده-عودکننده هستند. افزایش سطح IL-5 اصولا به علت افزایش در سلول های T +CD4 و+ CD8 بود، افزایش IL-10 سطح در درجه اول به علت افزایش در مونوسیتها /ماکروفاژهای+ CD64 بوسیله ی برخی از اثرات در سلولهای T بود، در حالی که کاهش در سطح TNF-α عمدتا به دلیل کاهش در سلول های CD8+ T بود. مطالعه بیشتر درمان استریول دهانی در بیماری های سیستم خود ایمنی با واسطه سلولهای  Th1با بهبود مشخص در دوران بارداری موجه شده است.

1-مقدمه

مولتیپل اسکلروزیس یا بیماری ام اس شایع ترین بیماری دمیلینه کننده CNS است، که بر حدود یک میلیون نفر در سراسر جهان تاثیر گذار است (1). در حالی که علت بیماری ام اس مشخص نشده است، که در آن یک جزء خود ایمنی با سلولهای واسطه  Th1توسط پروتئین میلین ویژه تحریک شده است، اعتقاد بر این است لنفوسیت های T ترشح کننده سیتوکین پیش ازالتهاب در پاتوژنز (بیماری زایی) نقش داشته باشند...