The paper deals with the effects of a glycosidal extract of Digitalis heywoodii, ssp. ofDigitalis purpurea L., (Schrophulariaceae) grown in Badajoz (Spain), on isolated cardiac auricle of rabbits, urinary excretion of rats, as well as its emetic effect in pigeons. These effects using vehicle (propylene glycol–ethanol–water, 40:10:50) and digoxin as standards are presented. The extract at concentrations of 20 and 40 μg/ml produced an increase in the contraction force of auricles in a dose-dependent way. At doses of 15 and 30 mg/kg a slight diuretic and natriuretic effect was observed. The active dose range for emesis was 0.5–4 mg/kg and a decrease of the emesis time within 10 min of injection in dose-dependent manner was obtained. The pharmacological activity of the extract is related to gitoxin derivatives (digitalinum verum and strospeside), the most abundant compounds obtained from the leaves of Digitalis purpurea spp. Heywoodii

چکیده

این مقاله اثرات عصاره ی گلیکوزیدی دیژیتالیس heywoodii، SSP. دیژیتال پورپورا L.، (Schrophulariaceae) رشد کرده در Badajoz (اسپانیا)، بر روی سلولهای گوشک قلبی جدا شده از خرگوش، دفع ادراری موش، همچنین اثر تهوع آور در کبوتر را بررسی می کند. این اثرات با استفاده از ناقل (پروپیلن گلیکول - اتانول - آب، 40:10:50) و دیگوکسین به عنوان استاندارد ارائه شده است. عصاره در غلظت 20 و 40 میکروگرم/ میلی لیتر موجب افزایش در قدرت انقباضی گوشک به روش وابسته به دوز می شود. در دوزهای 15 و 30 میلی گرم/کیلوگرم یک دیورتیک خفیف و اثر ناتریورتیک مشاهده شد. محدوده ی دوز فعال برای استفراغ 0.5-4 میلی گرم/کیلوگرم  و کاهش زمان استفراغ ظرف مدت 10 دقیقه با تزریق وابسته به دوز به دست آمد: فعالیت دارویی عصاره مربوط به مشتقات gitoxin (verum digitalinum و strospeside)، فراوان ترین ترکیب بدست آمده از برگ گونه های دیژیتال پورپورا . heywoodii SPP بود.

1-مقدمه

دیژیتال heywoodii یک زیر گونه (SSP) از دیژیتال پورپورا L. بوده که به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است. تفاوت ها و شباهت هایی بین D. SPP پورپورا. heywoodii و D. pupurea از دیدگاه های گیاه شناسی (سیلوا و سیلوا، 1959؛ ورنر، 1966؛ والدس، 1987؛ Ayuso و همکاران، 1991). و فیتوشیمیایی وجود دارد (Lungeanu و همکاران، 1963؛ Lungeanu، 1968). این زیرگونه ها توسط سیلوا و سیلوا در سال 1959 کشف شد، با این حال، هیچ مطالعه دارویی در این تاکسون تا به حال به دلیل زیستگاه کوچک آن انجام نشده است...