This paper demonstrates that intangible assets play an important role in financial policy. Using a proprietary database of consumer brand evaluation, I show that positive consumer attitude toward a firm's products alleviates financial frictions and provides additional net debt capacity, as measured by higher leverage and lower cash holdings. Brand perception affects financial policy through reducing overall firm riskiness, as strong consumer evaluations translate into lower future cash flow volatility as well as higher credit ratings for potentially volatile firms. The impact of brand is stronger among small firms, contradicting a number of reverse causality and omitted variables explanations

چکیده

در این مقاله اثبات می ­شود که دارایی ­های نامشهود نقش مهمی در سیاست مالی دارند. با استفاده از پایگاه داده اختصاصی ارزیابی مصرف ­کنندگان از برندها نشان می ­دهم که نگرش مثبت مصرف ­کننده نسبت به محصولات یک بنگاه اصطکاک مالی را کاهش می ­دهد و خالص ظرفیت بدهی را (که با اهرم بالاتر و موجودی نقدی کمتر سنجیده می ­شود) افزایش می­ دهد. ادراک از برند با کاهش مجموع خطرپذیری بنگاه بر سیاست مالی تأثیر می ­گذارد، زیرا ارزیابی­ های مثبت مصرف ­کنندگان باعث کاهش نوسان جریان نقدی آتی و نیز افزایش رتبه اعتباری بنگاه­ های بالقوه پرنوسان می­ شود. تأثیر برند در میان بنگاه ­های کوچک ­تر بیشتر است که با تعدادی از استدلال­ های علیت معکوس و متغیرهای حذف ­شده تناقض دارد.

1-مقدمه

این مقاله به بررسی تأثیر یکی از دارایی ­های­ مهم نامشهود یعنی برند بنگاه بر سیاست مالی می پردازد. برند یکی از مؤلفه ­های مهم ارزش کل بنگاه است: طبق برآوردهای سال 2010، ارزش بازار برندها بالغ بر 30% ارزش بازار 500 بنگاه برتر استاندارد اند پور است و از ارزش دفتری سهام این بنگاه ­ها بالاتر است. منابع موجود عمدتاً فرض می ­کنند که دارایی­ های نامشهود میزان خطرپذیری بنگاه را افزایش می دهد زیرا ارزش این دارایی ­ها در شرایط درماندگی مالی و رکود اقتصادی از بین می ­رود...