The Compositae plant feverfew (Tanacetum parthenium) is an important sensitizer in Europe and has been suspected of causing airborne Compositae dermatitis. A previous investigation of substances emitted from feverfew plants detected no sesquiterpene lactones, however, but mainly monoterpenes. The aims of this study were to test whether feverfew-allergic patients were also sensitive to some of the above-mentioned monoterpenes and, if so, to study associations between sensitization patterns, relevance of feverfew allergy and clinical features. 17 patients with + +/+ + + reactions to feverfew and parthenolide were tested with 15 selected monoterpenes and 2 sesquiterpenes. Of the 17 persons, 13 had positive and/or doubtful positive reactions to 1 or more monoterpenes. Only 1 person was allergic to several monoterpenes. Her history of gradually worsening Compositae dermatitis culminating in a probable airborne dermatitis, mimicking photosensitivity, and the disappearance of symptoms upon removal of feverfew plants suggest monoterpenes as a possible contributing factor. Similar associations between doubtful positive monoterpene reactions and clinical patterns, fragrance/colophonium allergy and relevance of feverfew allergy were not established with certainty. In conclusion, sensitization to the sesquiterpene lactones of feverfew is not invariably accompanied by sensitization to its volatile monoterpenes. The presence of monoterpene allergy, however, may contribute to airborne Compositae dermatitis

چکیده

کمپوزیته گیاهی گل مینا (تاناستوم پارتنیوم) یک حساسیت زای مهم در اروپا است و باعث درماتیت هوابرد کمپوزیته مشکوک شده است. پژوهش قبلی از مواد ساطع شده از گیاهان گل مینا هیچ سزکوییترپن لاکتون ندارد، با این حال، اما عمده ترین مونوترپن شناسایی شده است. هدف از این مطالعه برای تست این است که آیا بیماران گل مینا آلرژیک نیز حساس به برخی از مونوترپن سابقا ذکر شده است یا نه و اگر چنین است، به مطالعه ارتباط بین الگوهای حساس، ارتباط آلرژی گل مینا و ویژگی های بالینی بپردازیم. 17 بیمار مبتلا به ++/ +++ واکنش به گل مینا و پارتنولید با 15 مونوترپن انتخاب و 2 ترپن مورد آزمایش قرار گرفتند. از 17 نفر، 13 واکنش مثبت و/یا مثبت مشکوک به 1 یا بیشتر مونوترپن بود. تنها 1 نفر به چند مونوترپن حساسیت داشت. سابقه به تدریج بدتر شدن درماتیت کمپوزیته منجر به درماتیت هوابرد احتمالی، ساختگی حساس نسبت به نور، و از بین رفتن علائم پس از حذف از گیاهان گل مینا مونوترپن به عنوان عامل دخیل ممکن را نشان می دهد. سازواره ی یکجور بین واکنش مشکوک مونوترپن مثبت و الگوهای بالینی، عطر/آلرژی كلوفون‌ و ارتباط آلرژی گل مینا با اطمینان مشخص نشده است. در نتیجه، حساسیت به سزکوییترپن لاکتون از گل مینا همواره با حساسیت به مونوترپن فرار آن همراه نیست. وجود آلرژی مونوترپن، با این حال، ممکن است به درماتیت هوابرد کمپوزیته کمک کند.

1-مقدمه

این گیاه گل مینا (تاناستوم  پارتنیوم  (L.) Schultz -Bip .) داروی گیاهی باستان، احتمالا بومی جنوب شرق اروپا، آسیای صغیر و قفقاز است (1). با توجه به خواص دارویی آن، با این حال، آن در سراسر اروپا از باغ صومعه قرون وسطی از طریق مرزهای علفی از خانه های شخصی به وضعیت کنونی خود به عنوان یک علف هرز تا حدی تابعیت در کشورهای مختلف، از جمله دانمارک می باشد...