A holistic evaluation of a country's hazardous waste management (HWM) practices is useful in identifying the necessary actions to focus on. Based on an analysis of industrial hazardous waste (HW) generation in Turkey, this paper attempts to critically evaluate and report current Turkish HWM practices and discuss the primary challenges to be addressed. The generation of industrial HW for Turkey reported in 2004 was 1.195 million tons, which accounted for 7% of the total industrial solid waste (ISW) generated by the manufacturing industry, and for nearly 4.9% of the total solid waste generated in the country. The HW generated by the top five manufacturing product categories – basic metals, chemicals and chemical products, food and beverages, coke and refined petroleum, motor vehicles and trailers – accounted for 89.0% of total industrial HW. 21% of the HW generated in 2004 was recycled or reused, and 6% was sold or donated, whereas 73% was sent to ultimate disposal. 67% of the HW sent to ultimate disposal was disposed of at municipal landfills. The total capacity of the existing regional HW facilities is 212,500 tons/year, which accounts for about 24% of the HW to be disposed. Turkey has identified the HW problem in the country and enacted legislation, designated a lead agency, and promulgated rules and regulations. Several new initiatives are planned for improving HW management nationally; however, some HWM problems will be persistent due to previous and existing industrial development plans. These development policies led to the concentration of industry in regions marked by precious agricultural fields and high population density. This occurred because the government previously exhibited a default prioritization towards industrial development, leading to insufficient implementation of regulations on HW generators. Some of the problems may also be rooted in other countries that allow illegal transboundary HW movements despite international regulations

چکیده

یک ارزیابی کلی از نحوه مدیریت پسماندهای خطرناک (HWM) در یک کشور می تواند در شناخت ضرورت فعالیت های اساسی مفید باشد. این مقاله سعی دارد تا براساس آنالیز تولید پسماندهای خطرناک صنعتی در ترکیه، به ارزیابی کامل و گزارش نحوه مدیریت کنونی پسماندهای خطرناک در ترکیه پرداخته و چالش های اولیه پیش رو را مورد بررسی قرار دهد. تولید پسماندهای خطرناک صنعتی برای ترکیه در سال 2004 برابر با 195/1 میلیون تن گزارش شد، که معادل 7 درصد کل پسماندهای جامد صنعتی (ISW) تولید شده در بخش صنایع تولیدی، و حدوداً 9/4 درصدد کل پسماندهای جامد تولید شده در کشور بود. پسماندهای خطرناک تولید شده توسط 5 کارخانه تولیدی در بالای جدول طبقه بندی (صنایع فلزی پایه، صنایع مواد شیمیایی و محصولات شیمیایی، صنایع غذایی و نوشیدنی ها، کک و پالایش نفت خام، وسایل نقلیه موتوری و تریلرها) برابر با 89٪ کل پسماندهای خطرناک صنعتی بود. 21٪ پسماندهای خطرناک تولید شده در سال 2004 بازیافت شده یا مورد استفاده مجدد قرار گرفتند، و 6٪ به فروش رفته یا اهدا شدند، درحالیکه 73٪ به دفع نهایی فرستاده شدند. 67٪ پسماندهای خطرناک فرستاده شده به محل دفع نهایی، در محل دفن زباله های شهری دفن شدند. کل ظرفیت تأسیسات منطقه ای موجود برای پسماندهای خطرناک برابر با 212500 تن در سال می باشد، که حدود 24٪ پسماندهای خطرناک در نظر گرفته شده برای دفع می باشد. ترکیه مشکل پسماندهای خطرناک را در کشور تشخیص داده، قوانینی را اعمال نموده، یک آژانس مرکزی که نقش هدایتی دارد را معین نموده، و قوانین و مقرراتی را منتشر ساخته است. نوآوری های متعددی برای بهبود مدیریت پسماندهای خطرناک در سطح کشور، طرح ریزی شده اند؛ با این وجود، بعضی از مشکلات مدیریت پسماندهای خطرناک بعلت طرح های پیشین و کنونی توسعه صنعتی باز هم باقی خواهند ماند. این سیاست های توسعه به تمرکز صنعت در مناطق مشخص شده برای زمین های کشاورزی و مراکز پرجمعیت، منجر گشته است. این امر به این خاطر رخ می دهد که اولویت دهی پیش فرض دولت قبلاً برای توسعه صنعتی بوده که به اعمال ناموفق قوانین بر تولید کنندگان پسماندهای خطرناک منجر می گردد. بعضی از مشکلات نیز ممکن است ریشه در سایر کشورهایی داشته باشند که جابجایی فرامرزی غیرقانونی پسماندهای خطرناک را علیرغم قوانین بین المللی مجاز می دانند.

1-مقدمه

استفاده روزافزون از مواد شیمیایی در دنیای صنعتی باعث تولید بسیاری از زائدات خطرناک گردیده است. زائدات تولید شده بعلت روند افزایشی مصرف، از لحاظ کمیت و محتوای خطرناک به سطوح تهدید کننده ای رسیده اند. عواقب تولید پسماندهای خطرناک (HW) از حیث بهداشت انسان و محیط زیست توسط جامعه دنیای درحال توسعه ما بخوبی درک نشده و در جلب توجه بین المللی در این خصوص موفق نبوده ایم، تا اینکه بحران هایی در زمینه مدیریت پسماندهای خطراک (HWM) بوجود آمد؛ یک نمونه از این حوادث، حادثه کانال عشق بود. درواقع این حادثه کانال عشق بود که در نهایت باعث تصویب قانون جامع مسئولیت، جبران خسارت و بدهی زیست محیط معروف به قانون Superfund توسط کنگره امریکا در سال 1980 شد...