Gene evolution has long been thought to be primarily driven by duplication and rearrangement mechanisms. However, every evolutionary lineage harbours orphan genes that lack homologues in other lineages and whose evolutionary origin is only poorly understood. Orphan genes might arise from duplication and rearrangement processes followed by fast divergence; however, de novo evolution out of non-coding genomic regions is emerging as an important additional mechanism. This process appears to provide raw material continuously for the evolution of new gene functions, which can become relevant for lineage-specific adaptations

چکیده
تا مدت ­ها تصور می­شد تکامل همه ژن­ها با مکانیسم ­های بازترتیبی و دوتایی شدن پیش می ­رود. ولی هر رده تکاملی ازموجودات زنده دارای ژن­های بی خانمان و یتیمی است که در رده ­های دیگر همولوگی نداشته و منشأ تکاملی آن­ها هنوز به خوبی شناسایی     نشده است. این ژن­ ها نیز ممکن است با فرآیندهای دوتایی شدن و نوترتیبی به دنبال اشتقاق سریع گونه ­ها ایجاد شده باشند.     هرچند، مکانیسم مهم دیگری براساس فرآیند تکامل از نو و ابتدایی نواحی ژنومی غیرکدکننده درحال پدیدار شدنمی­ باشد که به نظر می­رسد دائماً مواد خام را برای تکامل ژن­ های جدیدی فراهم می ­سازند که عملکردشان با ایجاد سازگاری­ های خاص در آن رده   مرتبط است.

1-مقدمه

 Susumu Ohno  مصرانه از فرآیند دوتایی شدن ژن­ها (و ژنوم) به عنوان مکانیسم اصلی در تولید ویژگی­های جدید تکاملی حمایت می­کند. فرآیندی که مدت زمان مدیدی است به عنوان یکی از سطوح ظهور ژن ها تلقی شده است. این مدل توسط فرانسیسکو جاکوب مفصل­تر شرح داده شده است، او تکامل را همانند یک "سر هم بندی کننده" تصور می­ کرد و مخصوصاً این نتیجه را گرفت که " ایجاد توالی های نوکلئوتیدی کاملا جدید نمی­تواند هیچ اهمیتی در تولید اطلاعات جدید داشته باشد"...