Abstract
The aim of this study was to develop a quantitative radiographic method for assessment of experimental osteoporosis in Leghorn breed laying hens. Three groups of 24 Leghorn pullets were reared in cage and fed a ration containing different calcium levels, including 3.55, 2.075 and 0.6 percent (for groups 1-3, respectively). The hens were fed this diet from 17 weeks of age to the end of the experiment. At 20, 28 and 36 weeks of age, 8 hens from each group were selected randomly. Radiographs were obtained from the tibiotarsus and the humerus of each hen. Radiographs were digitized using a camera and assessed by “Image J” software. Bone radiopacities and bone cortex/diameter (C/D) ratios were measured. The hens were sacrificed and the bone ash and calcium contents were measured. Bone densities of the birds in different groups were significantly different at just 36 weeks of age; they were greater in the tibiotarsus bone of the control group than in the tibiotarsus bone of median (P=0.02) and with the low calcium (P=0.007) groups. Humerus densities were also greater in control group compared with that of median (P=0.04) and with low calcium (P=0.0004) diet group. Cortex/diameter index of the tibiotarsus bone was different in all three stages between control and the two other groups, while there were no significant differences between the humeri C/D indices and the three groups in the first stage. Humeri C/D indices of the second and third stages had significant differences between control and the two other groups (P≤0.05). This study showed that radiographic evaluation of bone density is valuable just in progressed osteoporosis, while C/D index can be used for diagnosis of osteoprotic bones in earlier stages
چکیده
هدف از این تحقیق، ارائه یک روش رادیوگرافی کمی برای ارزیابی تجربی پوکی استخوان در مرغ های تخم گذار لگهورن بود. سه گروه از 24 مرغ جوان لگهورن در قفس پرورش داده شده و جیره آنها شامل میزان مختلفی کلسیم بود ( 3.55, 2.075 , 0.6 %به ترتیب برای گروه های 1-3). مرغ ها به مدت 17 هفته تا پایان آزمایش با این خوراک تغذیه شدند. در هفته های 20، 28 و 36 عمرشان، 8 مرغ از هر گروه به طور تصادفی انتخاب شد. رادیوگراف هایی از تیبیوتارسوز (ساق و مچ پا) و هومروس (استخوان بازو) هر مرغ گرفته شد. رادیوگراف ها با استفاده از یک دوربین دیجیتایز شدند و به وسیله نرم افزار "Image J" ارزیابی گردیدند. جذب پرتوی استخوان و نیز نسبت های پوسته به قطر (C/D) استخوان اندازه گیری شدند. مرغ ها ذبح شدند و خاکستر استخوان و محتوای کلسیم آنها اندازه گیری شدند. تراکم استخوانی پرندگان در گروه های مختلف، درست در 36 هفتگی شان بسیار متفاوت بود. گروه کنترل، تراکم استخوان تیبیوتارسوز بیشتری را نسبت به تراکم استخوان میانه (مدیان) گروه (P =0.02) و نیز با گروه های کلسیم پایین (P=0.007) داشتند. تراکم هومروس نیز در گروه کنترل بیشتر از میانه گروه (P=0.04) و با گروه های با تغذیه کلسیمی کم (P=0.0004) بود. شاخص پوسته به قطر استخوان تیبیوتارسوز در هر سه مرحله بین گروه کنترل و دو گروه دیگر، متفاوت بود، در حالی که هیچ اختلاف قابل توجهی بین شاخص های C/D هومری و سه گروه در مرحله اول مشاهده نشد. شاخص های C/D هومری دومین و سومین مرحله، اختلافات قابل توجهی را بین گروه کنترل و دو گروه دیگر داشتند (P≤0.05). این تحقیق نشان داد که ارزیابی رادیوگرافی تراکم استخوان، فقط در پوکی استخوان پیشفته ارزشمند است در حالی که شاخص C/D را می توان برای تشخیص پوکی استخوان در مراحل ابتدایی تر به کار برد.
1-مقدمه
استخوان ها نقش مهمی را در تولید ماکیان دارند بخصوص در تولید مقداری کلسیم (Ca) که برای تشکیل پوسته تخم مرغ و خودپایداری Ca لازم است (Korver et al., 2004). نیاز بالا به کلسیم در طی تشکیل پوسته تخم مرغ، پرندگان را مستعد کمبود کلسیم می سازد (Elaroussi et al., 1994) که عمدتا در طی شب که بیشتر شکل گیری های پوسته تخم مرغ در آن زمان صورت می گیرد (Etches, 1987)، رخ می دهد یا در مرغ های مسن که در آنها، بازدهی متابولیسم Ca کاهش می یابد...