Abstract
Drugs are rarely administered as pure chemical substances alone and are almost always given as formulated preparations or medicines. Drug dosage forms contain many components in addition to the active pharmaceutical ingredient(s) to assist in the manufacturing process as well as to optimize drug delivery. Due to advances in drug delivery technology, excipients are currently included in novel dosage forms to fulfill specific functions and in some cases they directly or indirectly influence the extent and/or rate of drug release. Developments of several drug delivery systems are based on natural polysaccharides act as excipients that do not change their chemical structure but these materials degrade within the body as a result of natural biological processes, eliminating the need to remove a drug delivery system after release of the active agent has been completed. Furthermore, polysaccharides are chemically well-defined and have attracted worldwide attention as excipients due to their novel and unique physico-chemical properties can be relatively low cost and can be chemically modified to suit specific needs. Some natural polysaccharides have even shown environmental-responsive gelation characteristics with the potential to control drug release according to specific therapeutic needs. This review discusses some of the most important natural polymeric compounds that are used or investigated as excipients in drug delivery systems
چکیده
داروها به ندرت از مواد شیمیایی خالص تهیه شده اند و تقریبا همیشه موادی جهت تهیه و تنظیم داروها ارائه میشوند. اشکال مختلف تجویز مقدار استعمال دارو شامل مواردی است که علاوه بر اجزای دارویی جهت تکمیل فرایند تولید، بهینه سازی عملیات تحویل دارو نیز مورد توجه قرار میگیرد. به منظور دستیابی به پیشرفت هایی در فرایند تحویل دارو(رهایش دارو)، مواد جانبی در حال حاضر شامل دوزهای طولانی مدت ( اثردهی دارو در مدت زمان طولانی) جهت استفاده به عنوان کاربردهای خاص و در برخی موارد به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم مقدار و یا نسبت میزان رهایش دارو را تحت تاثیر قرار میدهد. پیشرفتها در سیستمهای رهایش دارو بر پایه عملکرد پلی ساکاریدهای طبیعی به عنوان مواد جانبی هستند که ساختار شیمیایی آنها تغییر نمیکند اما این مواد در اثر فرایندهای بیولوژیکی طبیعی در داخل بدن تنزل یافته و نیاز به حذف سیستم رهایش دارو پس از آزادسازی عامل فعال را از بین میبرد. علاوه بر این، پلیساکاریدها از نظر شیمیایی به خوبی تعریف شده اند که مورد توجه جهانی به عنوان مواد جانبی جهت بهبود خواص شیمیایی _فیزیکی که سبب دستیابی به قیمت نسبتا پایین بوده و به منظور استفاده برای نیازهای خاص از نظر شیمیایی اصلاح شوند. برخی از پلیساکاریدهای طبیعی دارای ویژگیهای (خواص) انعقادی یا همان ژله ای شدن و سازگاری با محیط زیست همراه با توانایی کنترل میزان داروی رها شده مطابق با نیازهای درمانی میباشند. این بازنگری(مرور) مهمترین ترکیبات پلیمری طبیعی که به عنوان مواد جانبی جدید در فرایندهای تحویل دارو استفاده شده اند را بررسی مینماید.
1-مقدمه
مواد جانبی دارویی موادی به غیر از API ها هستند که جهت تامین ایمنی بدن ارزیابی شدهاند و در سیستم های تحویل دارو استفاده شده اند. از گذشته، مواد جانبی در فرمولاسیون ( فرمول بندی) داروها به عنوان عضو ثابت که وزن مورد نیاز ترکیب دارو، حجم مناسب عامل فعال و عملکرد عوامل فنی جهت دستیابی به اطمینان و ایمنی عملیات تحویل دارو را فراهم میکند، مورد استفاده بوده است. کاربرد ویژه ای از پلیمرهای پلیساکارید طبیعی در فرمولبندی های دارویی شامل کمک در سیستمهای تحویل دارو در طول مدت زمان ساخت آنها، حفاظت، پشتیبانی و یا افزایش پایداری آنها، پایداری زیستی و یا سازگاری با بدن بیمار، کمک به معرفی محصول، افزایش ایمنی، میزان تاثیر و اثربخشی دارو در طول ذخیره سازی و یا رهایش دارو میباشد. اخیرا طراحی سیستم های تحویل داروی موثر به عنوان بخش مهم و سازنده ی پیشرفت هایی در ساخت داروهای جدید است. هدف از این فرایند، افزایش مبزان اثربخشی درمانی داروها در داخل بدن و دستیابی به تاثیر مناسب و حفظ این تاثیر در طول دوره ی عملیات رهایش دارو میباشد. از این رو، تحقیقات بر روی جستجوی راه های مختلف تحویل دارو در بازه ی زمانی طولانی مدت همراه با کنترل شیوه رهایش دارو انجام میگیرد...