I present an environment for which both outside and inside money are essential as means of payment. The key model feature is that there is imperfect monitoring of issuers of inside money. I use a random-matching model of money where some agents have private trading histories and others have trading histories that can be publicly observed only after a lag. I show via an example that for lags that are neither too long nor too short, there exist allocations that use both types of money that cannot be duplicated when only one type is used. Inside money provides liquidity that increases the frequency of trades, but incentive constraints restrict the amount of output that can be traded. Outside money is immune to such constraints and can trade for higher levels of output

در این مقاله فضایی ارائه می شود که هر دوی پول درونی و بیرونی به عنوان ابزار پرداخت ضروری هستند. ویژگی کلیدی مدل، وجود مانیتورینگ ناقص موضوعات پول درونی است. نویسنده از یک مدل تصادفی ارتباط دهنده استفاده کرده است که برخی از عاملین سابقه معامله خصوصی دارند و برخی دیگر سابقه معاملاتشان عمومی است که فقط بعد از یک وقفه قابل مشاهده اند. با یک مثال نشان داده شده که برای وقفه هایی که نه زیاد بزرگ و نه زیاد کوتاه هستند، تخصیص هایی وجود دارند که از هر دو نوع پول استفاده می کنند که نمی تواند در زمانی که از یک نوع استفاد می شود دو برابر شود. پول درونی نقدینگی فراهم می کند که تعداد معاملات را افزایش می دهد اما محدودیت القائی مقدار ستاده ای را که می تواند مورد معامله واقع شود محدود می کند. پول بیرونی در مقابل چنین قیودی ایمن است و می تواند برای سطوح بالاتر از ستاده نیز معامله شود.

1-مقدمه

این واقعیت که ارتباطات اعتباری میان افراد، یک جایگزین برای پول به عنوان ابزار مبادله است به یک چالش در هر مدل پولی منجر می شود. اگر روابط اعتباری به اندازه کافی غنی باشند، پول برای دسترسی به تخصیص های خوب ضروری نیست. بنابراین، یک مدل پولی بایستی شامل اصطکاک های کافی برای ایجاد روابط اعتباری تا حد لازم غنی باشد تا پول به عنوان ابزار مبادله ضروری باشد...