Waterfront retaining walls supporting dry backfill are subjected to hydrostatic pressure on upstream face and earth pressure on the downstream face. Under seismic conditions, if such a wall retains a submerged backfill, additional hydrodynamic pressures are generated. This paper pertains to a study in which the effect of earthquakes along with the hydrodynamic pressure including inertial forces on such a retaining wall is observed. The hydrodynamic pressure is calculated using Westergaard's approach, while the earth pressure is calculated using Mononobe-Okabe's pseudo-static analysis. It is observed that when the horizontal seismic acceleration coefficient is increased from 0 to 0.2, there is a 57% decrease in the factor of safety of the retaining wall in sliding mode. For investigating the effect of different parameters, a parametric study is also done. It is observed that if φ is increased from 30° to 35°, there is an increase in the factor of safety in the sliding mode by 20.4%. Similar observations were made for other parameters as well. Comparison of results obtained from the present approach with [Ebeling, R.M., Morrison Jr, E.E., 1992. The seismic design of waterfront retaining structures. US Army Technical Report ITL-92-11. Washington DC] reveal that the factor of safety for static condition (k_h=0), calculated by both the approaches, is 1.60 while for an earthquake with k_h=0.2, they differ by 22.5% due to the consideration of wall inertia in the present stud

دیوارهای حائل آبنما در حفاظت از خاکریز خشک، بر روی وجه بالادست، در معرض فشار هیدروستاتیکی و در وجه پایین­ دست، تحت اثر فشار خاک  قرار می­گیرند. تحت شرایط لرزه­ ای، اگر چنین دیواری یک خاکریز مستغرق را نگهداری ­کند، فشارهای هیدرودینامیکی اضافی نیز ایجاد می­شوند. این مقاله، مربوط به مطالعه ­ای است که در آن، اثر زلزله همراه با فشار هیدرودینامیک از جمله نیروهای داخلی بر روی چنین دیوار حائلی مشاهده می­شود. فشار هیدرودینامیک، با استفاده از روش وسترگاد محاسبه می­شود، در حالی که برای محاسبه­ ی فشار خاک، تحلیل شبه استاتیک مونونوبه- اکابه به کار رفته است. مشاهده شده که زمانی که ضریب شتاب لرزه­ ی افقی از مقدار صفر به 2/0 افزایش می­یابد، ضریب ایمنی دیوار حائل در مد لغزش، حدود 57 درصد کاهش می­یابد. به منظور بررسی اثر پارامترهای مختلف، یک مطالعه­ ی پارامتری نیز انجام می­شود. مشاهده شده است که افزایش مقدار Ф از 30 به 35 درجه، افزایش ضریب ایمنی در مد لغزش به اندازه­ ی 4/20 درصد را به دنبال خواهد داشت. برای پارامترهای دیگر نیز، مشاهدات مشابه ی وجود دارد. مقایسه­ ی نتایج روش حاضر با مطالعه ­ی انجام شده توسط "ایبلینگ"، "موریسون" در سال 1992، تحت عنوان "طراحی لرزه ­ای سازه ­های حائل آبنما"( گزارش فنی شماره­ ی ITL-92-11 مهندسین ارتش ایالات متحده، واشنگتن)، نشان می­دهد که ضریب ایمنی برای شرایط استاتیک (K_h=0)­ که با هر دو روش محاسبه گردید، برابر 6/1 است، در حالی که برای یک زلزله با K_h=0/2، به دلیل لحاظ نمودن اینرسی دیوار در مطالعه ­ی حاضر، ضریب ایمنی محاسبه شده از دو روش، 5/22 درصد اختلاف داشتند.