While decision makers in organizations frequently make good decisions rooted in stable and consistent preferences, such consistency in outcomes is not always the case. In this study, we adopt a psychological perspective of judgment to investigate managers' erratic strategic decisions, which we define as a manager's inconsistent judgments that can shape the direction of the firm. In a study of 2,048 decisions made by 64 CEOs of technology firms, we examine how both metacognitive experience and perceptions of the external environment (hostility and dynamism) could affect the extent to which managers make erratic strategic decisions. The results indicate that managers with greater metacognitive experience make less erratic strategic decisions. The results also indicate that in hostile environments managers make more erratic strategic decisions. But contrary to our expectations, in dynamic environments managers make less erratic strategic decisions. Similarly, hostility and dynamism interact in their effect on erratic strategic decisions in that the positive relationship between environmental hostility and erratic strategic decisions will be less positive for managers experiencing high environmental dynamism than those experiencing low environmental dynamism. These results have important implications for strategic decision-making research

چکیده

در حالیکه تصمیم‏گیران در سازمان‏ها به طور مکرر تصمیمات خوبی می‏گیرند که در برتری‏های پایدار و ثابت ریشه دارند، چنین ثباتی در نتایج همیشه مطرح نیست. در این مطالعه، ما یک چشم‏انداز روانشناختی از قضاوت به منظور رسیدگی به تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینیِ مدیران اخذ می کنیم، که آن را به عنوان قضاوت های غیر یکنواخت مدیری که می‏توانند مسیر شرکت را شکل دهند تعریف می کنیم. در مطالعه ‏ای درباره 2048 تصمیمی که توسط 64 مدیر اجراییِ شرکت‏های تکنولوژی گرفته شده‏ اند بررسی کردیم که چگونه هم تجربه‏ ی فراشناختی و هم درک محیط خارجی (خصومت و پویایی) می‏توانند محدوده ای که مدیران تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینی می‏گیرند را تحت تأثیر قرار دهند. نتایج همچنین مشخص می‏کنند که در محیط‏ های خصمانه مدیران تصمیمات استراتژیک غیرقابل‏ پیش‏بینی می‏گیرند. اما برخلاف انتظارات ما، در محیط‏ های پویا مدیران تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینی کمتری می‏گیرند. به طور مشابه، خصومت و پویایی در تأثیرشان بر تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینی اثر متقابل دارند، چون که رابطه‏ مثبت بین خصومت محیطی و تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینی برای مدیرانی که پویایی محیطی بالایی را تجربه کرده‏ اند نسبت به تجربه‏ ی پویایی محیطی پایین، کمتر است. این نتایج مفاهیم مهمی برای تحقیق تصمیم گیری استراتژیک هستند.

1-مقدمه

تصمیمات استراتژیک انتخاب‏ هایی هستند که توسط مدیرانی گرفته می‏شوند که منابع مهمی را به کار می‏گیرند، روندهای مهمی را تنظیم می‏کنند و/یا اعمال مهمی را در سطح شرکت هدایت می‏کنند (مینتزبرگ، رایزینگانی، و تئورت، 1976). آنها تصمیماتی هستند که مسیر کلی یک شرکت را شکل می‏دهند (دین و شارفمن، 1996). فرآیندهایی که تحت تاثیر تصمیم‏گیری استراتژیک مؤثر قرار دارند برای نتایج سازمانی مهم هستند (راجاگوپالان، راشید، و داتا، 1993)، منجر به اثربخشی سازمانی (دین و شارفمن، 1996) و کارایی سازمانی (ایسنهارت، 1989) می‏شوند. این فرآیندها توسط دانش و تجربیات اولیه‏ ی مدیر (بار، استیمپرت، و هاف، 1992؛ کیسلر، و اسپرول، 1982؛ والش، 1995)، مفهوم سازمانی در جایی که آنها اتفاق می‏افتند (کاپلان، 2008؛ اوکاسیو، 1997؛ سیمون، 1957)، و ماهیت خود محیط (نادکارنی و بار، 2008) تحت تأثیر قرار می‏گیرند. نتایج مؤثر تصمیم‏گیری در شرایط پایایی (اینهورن، 1974؛ شیفرد، زاکاراکیس، و بارون، 2003)، یکنواختی (گیگرنزر، 2001؛ پاین، بتمن، و جانسون، 1997) و عملکرد (کامرر و جانسون، 1991؛ اینهورن، هوگارث، و کلمپنر، 1977؛ شفرد و همکاران، 2003) توصیف می‏گردند...