Introduction
Angiocardiography and cineangiocardiography have become standard procedures in canine cardiology for the study of heart disease, and in the diagnosis and prognosis of clinical cases (6,7,20,32). When preceded by complete cardiac catheterization and pressure measurement, information is obtained on the physiological status of the heart, including an assessment of the severity of stenoses and shunts in congenital heart disease. More information can be obtained using the Fick principle to measure cardiac output (40). End diastolic volume (EDV) and end systolic volume (ESV) can be measured by the indicator-dilution method (15, 29,40). The stroke volume (SV) is the difference between EDV and ESV, and from it, the minute volume or cardiac output is obtained. The measurement of maximal rate of rise of the left ventricular pressure by integration of the left ventricular pressure tracing (15) is one of many methods used to assess myocardial contractility. These methods require equipment additional to that used for pressure measurements and angiocardiography
مقدمه
آنژیو کاردیوگرافی و سین آنژیوکاردیوگرافی به رویه هایی استاندارد در کاردیولوژی سگی و مطالعه ی بیماری های قلبی و نیز در نشخیص و شناسایی موارد کلینیکی تبدیل شده اند (6,7,20,32). زمانی که با سوند زدن کامل عروقی و مدیرریت فشار آن روبه رو می شویم، اطلاعات بر اساس وضعیت فیزیولوژیکی قلب از جمله ارزیابی شدت تنگی ها و تغییر مسیرها در بیماری های مادرزادی قلبی بدست می آید. اطلاعات بیشار را می توان با استفاده از اصل فیک (Fick principle) برای ارزیابی خروجی قلب بدست آورد (40). حجم دیاستولی نهایی (EDV) و حجم سیستولی نهایی (ESV) را می توان با استفاده از روش ترقیق- شاخص بدست آورد (15,29,40). حجم حمله (SV)، تفاوت بین EDV و ESV می باشد و از آن طریق، حجم لحظه ای یا خروجی قلبی بدست می آید. ارزیابی حداکثر میزان افزایش فشار بطن چپ قلب به دلیل تکمیل فشار بطن چپ (15) از روش های متداولی است که برای ارزیابی انقباض دل مایچه نگار به کار می رود. این روش ها نیازمند تجهیزاتی علاوه بر معیارهای اندازه گیری فشار و آنژیوکاردیوگرافی می باشد.