Progressive collapse of building structures is a relatively rare event. However, the consequences of progressive collapse may be catastrophic in terms of injuries and loss of lives. In addition, in many parts of the world including the United States of America, Europe, Asia, and recently, United Arab Emirates, there is a trend to build taller and more structurally complicated buildings with adventurous load paths. Therefore, structural design that takes into account the potential for progressive collapse is becoming critical. This paper outlines and discusses the process of estimating the load increase factor (LIF) needed for progressive collapse resistant design of steel building structures that takes into account the effects of component ductility on structural response following the initiation of collapse. LIF are used to account for the dynamic effects of column/wall removal when the designer opts for linear or nonlinear static analysis to assess the potential for progressive collapse. The approach recognizes the difference in response associated with deformation-controlled compared to force-controlled response quantities and structural elements. Emphasis in this paper is on the Alternate Path (AP) approach which is the most commonly used approaches for progressive collapse resistant design of building structure that fall under Occupancy Category II

گسیختگی پیش رونده سازه ها به عنوان یک پدیده کمیاب که به ندرت رخ می دهد ، شناخته می شود. با این حال ، پیامدهای وقوع گسیختگی پیش رونده به دلیل وقوع جراحات و از دست رفتن جان انسان ها ، می تواند فاجعه بار باشد. علاوه براین در برخی از قسمت های جهان از جمله آمریکا ، اروپا ، آسیا و اخیرا امارات متحده عربی ، تمایل به ساختن سازه های بلنده تر و از نظر سازه ای پیچیده تر با جهت های بارگذاری پر حادثه به چشم می خورد. از این رو ، طراحی سازه ای که پتانسیل وقوع گسیختگی پیش رونده را در نظر می گیرد ، حائز اهمیت زیادی می باشد. این مقاله به بحث و بررسی در مورد فرآیند برآورد ضریب افزایش بار (LIF) مورد نیاز جهت طرح مقاومت گسیختگی پیش رونده سازه های فولادی که اثرات شکل پذیری مولفه ای پاسخ سازه را با شروع گسیختگی در نظر می گیرد ، می پردازد. از LIF ها جهت در نظر گرفتن اثرات دینامیکی حذف دیوار / ستون هنگامی که طراح تحلیل استاتیکی خطی یا غیر خطی را جهت ارزیابی پتانسیل گسیختگی پیش رونده در نظر می گیرد ، استفاده می شود. این روش به بررسی تفاوت در پاسخ تغییرشکل های کنترل شده در مقایسه با کمیت های پاسخ نیروی کنترل شده و المان های سازه ای می پردازد. تمرکز و تاکید این مقاله در مورد روش مسیر جایگزین (متناوب) (AP) می باشد که به وفور جهت طراحی مقاومت گسیختگی پیش رونده سازه ها که در زمره دسته II قرار می گیرند ، مورد استفاده قرار می گیرد.

ارزیابی پتانسیل گسیختگی پیش رونده سازه پس از تکمیل طراحی المان ها و مولفه های سازه ای همراه با اعمال آیین نامه های ساختمانی در یک کشور یا منطقه صورت می گیرد. هدف از ارزیابی گسیختگی پیش رونده ، تعیین قابلیت سازه و مولفه های آن جهت انتقال بارهای سازه ای با توجه به تلفات یا خرابی قابل ملاحظه المان باربر اصلی می باشد. عناصر دارای نقص جهت برقراری الزامات مقاومت سازه ، باز طراحی می شوند. روش AP ارائه شده در این مقاله جهت ارزیابی گسیختگی پیش رونده در بسیاری از جهات مشابه با روش های ارائه شده در آیین نامه های مختلف می باشد. در عین حال ، این مقاله از آیین نامه طرح گسیختگی پیش رونده دپارتمان آمریکا موجود در UFC 4-023-03 استفاده می کند. به صورت حداقل المان های قائم از بررسی های AP حذف می شوند : اولین طبقه بالای سطح تراز ، طبقه موجود در زیر بام ،طبقه میانی ساختمان و طبقه بالای موقعیت وصله ستونی یا قسمتی که تغییر در اندازه ستون به وقوع می پیوندد...