Abstract
The paper is designed to provide a quantitative measure of the human resource competency of the small and medium enterprises in the upper Northeastern Region of Thailand. The objective of this study is to examine the validity and reliability of the measure of the four-factor model of the human resource competency in the upper Northeastern part of Thailand. The research mainly involves a survey design. It includes a pilot test using undergraduate business students at UdonThani Rajabhat University for pretesting questionnaire items. In addition, this investigation into skills, expertise, problem-solving, and adaptability competency attributes necessitates uncovering variables of interest and this involves a large-scale field study. The data are collected via personal questionnaires from 329 samples. They include the managers of SMEs in 3 provinces including UdonThani, Nongkhai, and Beungkarn. Respondents are asked to rate, on a five-point Likert scale, their agreement or disagreement on the human resource competency attributes. LISREL program is used for data analysis since the proposed model is a simultaneous system of equations having latent constructs and multiple indicators. Quantitative data are analyzed by the statistical techniques, namely exploratory factor analysis and confirmatory factor analysis. It is found from the study that the four - factor human resource competency, which consists of skills, expertise, problem-solving, and adaptability competencies of the SMEs in the upper Northeast of Thailand, is empirically fit the data. The managerial implications are discussed
چکیده
این مقاله قصد ارائۀ اندازه گیری کمّیِ قابلیت ها و صلاحیت های منابع انسانیِ موسسات کوچک و متوسط در منطقه شمال شرقیِ تایلد دارد. هدف از این تحقیق، بررسی صحت و اعتبار سنجشِ مدل چهارفاکتوریِ صلاحیت منابع انسانی در بخش شمال شرقی تایلند می باشد. این پژوهش عمدتاً با یک طرح اجمالی سروکار دارد. که شامل آزمایشی با استفاده از دانشجویان رشتۀ کسب و کار در دانشگاه UdonThani Rajabhat که هنوز فارغ التحصیل نشده اند، برای بعمل آوردن آیتم های پرسشنامه می باشد. بعلاوه، اینکه بررسیِ مهارت ها، کارشناسی، مشئله گشایی و مشخصات قابلیت سازگاری مستلزم کشف متغیرهای مورد توجه است و شامل یک مطالعۀ میدانی در مقیاس بزرگ است. داده ها با استفاده از پرسشنامه های فردی از 239 نمونه جمع آوری می شوند. که شامل مدیران SME ها در 3 استان شامل UdonThani، Nongkhai و Beungkarn می باشند. از پاسخ دهندگان خواسته شده تا موافقت یا مخالفت خود را درباره مشخصات شایستگیِ منابع انسانی برروی یک مقیاس پنج گزینه ایِ لی کرت نمره دهی کنند. از برنامه Beungkarn جهت آنالیز داده ها استفاده شده زیرا مدل پیشنهادی، یک سیستم همگن از معادلات است که دارای ساخت های نامعلوم و شاخص های چندگانه می باشد. داده های کمّی بوسیله تکنیک های آماری مورد آنالیز قرار گرفته اند، مثلاً آنالیز فاکتور اکتشافی و آنالیز فاکتور تاییدی. از این تحقیق دریافته شد که شایستگی منابع انسانیِ چهار فاکتوری، که شامل مهارت، کارشناسی، مشگل گشایی (توانایی حل مسئله)، و شایستگی های تطبیقیِ SME ها در شمال شرقیِ تایلند می باشد، از لحاظ تجربی با داده ها مطابقت دارد. مفاهیم مدیریتی مورد بحث قرار می گیرند.
1- مقدمه
در اکثر کشورهای در حال توسعه، موسسات کوچک و بزرگ (SME ها) مهمترین منبعِ فرصت های جدید در اشتغال هستند. SME ها کمک هایی اساسی به استخدام می کنند و شامل اکثریتِ کسب و کارها در یک کشور می باشند. SME ها مبنایی قدرتمند برای توسعه صنعتی تایلند فراهم می آورند. محصولات خود را در صنایع بزرگتری همچون مواد اولیه یا نیمه فراورده ها مورد استفاده قرار می دهند. بعلاوه اینکه SME ها عامل مهمی در پشتیبانی متقابل واحدهای مهم صنعت برقرار می سازند. بیشترین تعداد کسب و کارها در SME ها مشمول شده اند. توزیع آنها در تمامی بخش ها ازقبیل ساخت و تولید، تجارت و خدمات تحت پوشش قرار گرفته است. تقویت SME ها، نظربه اینکه به رشد و توزیع درآمد در کشور می رسد، مسئله ای اساسی است...