Type 1 diabetes results from the destruction of insulin-producing pancreatic beta cells by a beta cell-specific autoimmune process. Beta cell autoantigens, macrophages, dendritic cells, B lymphocytes, and T lymphocytes have been shown to be involved in the pathogenesis of autoimmune diabetes. Beta cell autoantigens are thought to be released from beta cells by cellular turnover or damage and are processed and presented to T helper cells by antigen-presenting cells. Macrophages and dendritic cells are the first cell types to infiltrate the pancreatic islets. Naive CD4+ T cells that circulate in the blood and lymphoid organs, including the pancreatic lymph nodes, may recognize major histocompatibility complex and beta cell peptides presented by dendritic cells and macrophages in the islets. These CD4+ T cells can be activated by interleukin (IL)-12 released from macrophages and dendritic cells. While this process takes place, beta cell antigen-specific CD8+ T cells are activated by IL-2 produced by the activated TH1 CD4+ T cells, differentiate into cytotoxic T cells and are recruited into the pancreatic islets. These activated TH1 CD4+ T cells and CD8+ cytotoxic T cells are involved in the destruction of beta cells. In addition, beta cells can also be damaged by granzymes and perforin released from CD8+ cytotoxic T cells and by soluble mediators such as cytokines and reactive oxygen molecules released from activated macrophages in the islets. Thus, activated macrophages, TH1 CD4+ T cells, and beta cell-cytotoxic CD8+ T cells act synergistically to destroy beta cells, resulting in autoimmune type 1 diabetes

دیابت نوع 1 در اثر تخریب سلول ­های بتای پانکراس که مسئول تولید انسولین هستند و از طریق یک روند خود ایمنی اختصاصی سلول­ های بتا ایجاد می­شود. مشخص شده که اتوآنتی­ژن­ های سلول­ های بتا، ماکروفاژها، سلول­های دندریتیک، لنفوسیت­ های B، و لنفوسیت ­های T در پاتوژنز دیابت خود ایمنی نقش دارند. گمان می­رود که اتو­آنتی­ژن ­های سلول­های بتا به وسیله جابجایی و یا آسیب از سلول­ های بتا جدا شده و به وسیله سلول­ های عرضه کننده آنتی­ژن به سلول­ های کمک کننده T ارائه می­شوند. ماکروفاژها و سلول­ های دندریتیک اولین سلول­ هایی هستند که به جزایر پانکراس نفوذ می­کنند. سلول­های CD4+ T بکر که در خون و اندام­ های لنفاوی (شامل غدد لنفاوی پانکراس) حضور دارند ممکن است کمپلکس اصلی سازگاری بافتی و پپتیدهای سلول­ های بتا را که توسط سلول­ های دندریتیک و ماکروفاژها در جزایر عرضه می­شوند تشخیص دهند. این سلول­های CD4+ T می­توانند توسط اینترلوکین (IL-12) آزاد شده از ماکروفاژها و سلول­ های دندریتیک فعال شوند. در حین انجام شدن این فرایند، سلول­ های T CD8+ اختصاصی آنتی­ژن سلول­ های بتا توسط IL-2 تولید شده از سلول­ های T TH1 CD4+ فعال شده، به سلول­ های T کشنده تبدیل شده و در جزایر پانکراس شروع به فعالیت می­کنند. سلول­های T TH1 CD4+ و سلول­های T CD8+ کشنده در تخریب سلول­ های بتا نقش دارند. علاوه بر این، تخریب سلول­ های بتا توسط گرانزیم ­ها و پرفورین آزاد شده از سلول ­های T CD8+ کشنده و مواد واسطة محلول مانند سیتوکین­ ها و مولکول­ های فعال اکسیژن آزاد شده از ماکروفاژهای فعال شده در جزایر نیز می­تواند انجام شود. بنابراین، ماکروفاژهای فعال شده، سلول­های T TH1 CD4+، و سلول­ های T CD8+ کشنده سلول­های بتا، بصورت مشارکتی و با اثر هم­ افزایی باعث تخریب سلول­ های بتا شده و در نتیجه منجر به دیابت خود ایمنی نوع 1 می­شوند.