Abstract
In this paper we investigate a new computing paradigm, called SocialCloud, in which computing nodes are governed by social ties driven from a bootstrapping trust-possessing social graph. We investigate how this paradigm differs from existing computing paradigms, such as grid computing and the conventional cloud computing paradigms. We show that incentives to adopt this paradigm are intuitive and natural, and security and trust guarantees provided by it are solid. We propose metrics for measuring the utility and advantage of this computing paradigm, and using real-world social graphs and structures of social traces; we investigate the potential of this paradigm for ordinary users. We study several design options and trade-offs, such as scheduling algorithms, centralization, and straggler handling, and show how they affect the utility of the paradigm. Interestingly, we conclude that whereas graphs known in the literature for high trust properties do not serve distributed trusted computing algorithms, such as Sybil defenses---for their weak algorithmic properties, such graphs are good candidates for our paradigm for their self-load-balancing feature
چکیده
در این مقاله قصد داریم به بررسی یک پارادایم رایانشی جدید تحت عنوان SocialCloud بپردازیم که در آن، گره‌های رایانشی به‌وسیله‌ی پیوندهای اجتماعیِ برگرفته از راه‌اندازی گراف اجتماعی بر پایه‌ی اطمینان، مانند رایانش گرید و پارادایم‌های رایانش ابری مرسوم، تحت کنترل قرار می‌گیرند. نشان می‌دهیم که استفاده از این پارادایم به‌صورت ابتکاری و طبیعی صورت گرفته و امنیت و اطمینان نیز در آن تضمین می‌گردد. معیارهایی را برای اندازه‌گیری سودمندی و مزیت این پارادایم رایانشی پیشنهاد داده‌ایم و از گراف‌های اجتماعی واقعی و ساختارهای مسیرهای اجتماعی نیز استفاده نموده‌ایم؛ همچنین به بررسی پتانسیل این پارادایم برای کاربران معمول پرداخته‌ایم. چندین قابلیت طراحی، همچون الگوریتم‌های زمان‌بندی، تمرکز و مدیریت ویرانی را موردمطالعه قرارداده‌ایم و تأثیر آن‌ها بر روی سودمندی این پارادایم را نیز مطالعه نموده‌ایم. به‌طور جالب بدین نتیجه رسیده‌ایم که درحالی‌که این گراف‌ها دارای مشخصه‌های اطمینان بالایی می‌باشند، ولی در الگوریتم‌های رایانشی قابل‌اطمینان توزیع‌شده – مانند Sybil Defense بکار گرفته نمی‌شوند، چراکه دارای مشخصه‌های الگوریتمی ضعیفی می‌باشند، و ازاین‌رو می‌توان آن‌ها را کاندید خوبی برای پارادایم ما و برای ویژگی‌های خود موازنه سازی بار دانست.
1-مقدمه
رایانش ابری را می‌توان به‌عنوان پارادایم رایانشی جدیدی در نظر گرفت که به‌منظور غلبه بر محدودیت‌های پارادایم‌های رایانشی معمول ایجادشده است که برای غلبه بر این محدودیت، از فناوری‌ها و جنبه‌های اقتصادی جدیدی مانند قابلیت ارتجاعی، پرداخت به ازای استفاده، استفاده نموده که باعث رها شدن و مبرا شدن کاربران از تعهدات طولانی‌مدت نسبت به سرویس‌دهندگان می‌گردد. رایانش ابری برای مشتریان و سرویس‌دهندگان ابری مزیت بخش مباشد. ازآنجایی‌که رایانش ابری می‌تواند نیازمندی‌های مرتبط با فناوری کاربران و مشتریان را پاسخ دهد، پارادایم رایانش ابری را می‌توان حوزه‌ای غنی از سود برای سرویس‌دهندگان ابری دانست. برای کاربران، رایانش ابری بر چندین عیب غلبه نموده است؛ یعنی درجایی که زیر ساختار استفاده‌شده و نرم‌افزار در اختیار کاربر می‌باشد. برای مثال، رایانش ابری به کاربران اجازه داده تا محتوای خود را در نزدیک به مشتریانشان قرارداده و تأخیر سرویس‌دهی برای چنین محتوایی را کاهش دهند که این یک مسئله‌ی چالش‌برانگیز درزمینه‌ی رایانشی می‌باشد....