The stability of earth retaining structures in flood prone areas has become a serious problem in many countries. The two most basic causes of failure arising from flooding are scouring and erosion of the foundation of the superstructure. Hence, a number of structures like bridges employ scour-arresting devices, e.g., gabions to acting on the piers and abutments during flooding. Research was therefore undertaken to improve gabion resistance against lateral movement by means of an interlocking configuration instead of the conventional stack-and-pair system. This involved simulating lateral thrusts against two dimensionally identical retaining wall systems configured according to the rectangular and hexagonal gabion type. The evolution of deformation observed suggested that the interlocking design exhibits better structural integrity than the conventional box gabion-based wall in resisting lateral movement and therefore warrants consideration for use as an appropriate scour-arresting device for earth retaining structures

چکیده

پایداری سازه های نگهبان زمین در نواحی مستعد سیل، در بسیاری از کشورها، یک مشکل جدی است. دو عامل اصلی خرابی حاصل از سیل، شسته شدن و فرسایش پی روساخت هاست. بنابراین، تعدادی از سازه ها مانند پل ها، وسایل مانع-فرسایش مانند گابیون ها را به کار می برند تا در هنگام سیل، بر روی پایه ها و دیوارهای پشتیبان عمل کنند. بنابراین، تحقیقات تجربی برای بهبود مقاومت گابیون در برابر حرکت عرضی حاصل از ساختار اینترلاکینگ به جای سیستم مرسوم چیدن و اتصال انجام شد. این کار شامل شبیه سازی فشارهای عرضی در دو سیستم دیواره نگهدارنده با دو بعد یکسان است که مطابق با نوع گابیون شش ضلعی و مستطیلی ساخته شده است. تکامل تغییر شکل مشاهده شده، این پیشنهاد را ارائه می کند که طراحی قفل درهم یکپارچگی ساختاری بهتری را نسبت به دیواره گابیونی جعبه ای مرسوم از نظر مقاومت در برابر حرکت عرضی و در نتیجه ملاحظات قانونی برای استفاده به عنوان یک وسیله مانع فرسایش مناسب برای ساختارهای نگهدارنده زمین نشان می دهد.

1-مقدمه

مطابق با مدیریت بزرگراه فدرال US ، تا 60% شکست پل ها به سبب پدیده های طبیعی، به ویژه سیل است. آشکار است که از دو دهه گذشته، این نسبت در بسیاری از کشورها، تغییر محسوسی نداشته است. دو عامل اصلی شکست حاصل از سیل، آثار فرسایش و آوار باقی مانده بر روساخت پل است. این آوار باقی مانده می تواند جریان را در مسیر دیگری به حرکت در آورد و سبب فرسایش مشدد و/یا فشارهای افقی افزایش یافته­ی وارد بر پایه ها و دیواره های پشتیبان شود. همانگونه که می دانیم، فرسایش حاصل عمل خوردگی آب جاری است، که ماده را می کند و به دور از مخازن جریان و آبراه انتقال می  دهد. انواع مختلف ماده در سرعت ها و شرایط مختلف فرسایش می یابند، یعنی خاک های دانه ای سست، در مقایسه با خاک های چسبنده ، سریعتر شسته می شوند. به علاوه، تغییر جهت جریان ممکن است به سبب فرسایش راه شوسه ورودی یا تغییر زاویه جریان آبراه بدتر شود...