Background—Although the benefits of physical activity for risk of coronary heart disease are well established, less is known about its effects on heart failure (HF). The risk of prolonged sedentary behavior on HF is unknown.
Methods and Results—The study cohort included 82695 men aged ≥45 years from the California Men’s Health Study without prevalent HF who were followed up for 10 years. Physical activity, sedentary time, and behavioral covariates were obtained from questionnaires, and clinical covariates were determined from electronic medical records. Incident HF was identified through International Classification of Diseases, Ninth Revision codes recorded in electronic records. During a mean follow-up of 7.8 years (646 989 person-years), 3473 men were diagnosed with HF. Controlling for sedentary time, sociodemographics, hypertension, diabetes mellitus, unfavorable lipid levels, body mass index, smoking, and diet, the hazard ratio (95% confidence interval [CI]) of HF in the lowest physical activity category compared with those in the highest category was 1.52 (95% CI, 1.39–1.68). Those in the medium physical activity category were also at increased risk (hazard ratio, 1.17 [95% CI, 1.06–1.29]). Controlling for the same covariates and physical activity, the hazard ratio (95% CI) of HF in the highest sedentary category compared with the lowest was 1.34 (95% CI, 1.21–1.48). Medium sedentary time also conveyed risk (hazard ratio, 1.13 [95% CI, 1.04–1.24]). Results showed similar trends across white and Hispanic subgroups, body mass index categories, baseline hypertension status, and prevalent coronary heart disease.
Conclusions—Both physical activity and sedentary time may be appropriate intervention targets for preventing HF

چکیده

مقدمه: اگر چه مزایای فعالیت فیزیکی بر روی خطر بیماری های  عروق کرونری قلب به خوبی مشخص شده است، در مورد اثرات آن بر روی نارسایی قلبی اطلاعات کمی داریم. خطر رفتار نشستن طولانی بر روی نارسایی قلبی ناشناخته است.

روش ها و نتایج: مطالعه ی کوهورتی شامل 82695 مرد با سن 45 سال و یا بیشتر می باشد که از بخش مطالعاتی سلامتی و بهداشت مردان کالیفرنیا هستند، بدون شیوع نارسایی قلبی که برای دوره ی 10 ساله پیگیری شدند. فعالیت فیزیکی، زمان نشستن و رفتارهای دیگر از پرسشنامه های حاصل می آیند. نارسایی قلبی تصادفی از راه تقسیم بندی بین المللی بیماری ها شناخته می شود، که با وسایل الکترونیک ثبت شده است. در طی دوره ی متوسط پیگیری 7.8 ساله (646989 نفر در سال)، 3473 مرد تشخیص نارسایی قلبی داشتند. برای کنترل زمان نشستن، فشار خون بالا، دیابت قندی و سطح نامطلوب چربی خون، حجم توده ی بدنی، سیگار کشیدن و رژیم غذایی نسبت خطر (با فاصله اطمینان 95 درصد)  برای نارسایی قلبی در کاتگوری فعالیت فیزیکی کمتر در مقایسه با کاتگوری بالا 1.52 می باشد. در کاتگوری فعالیت فیزیکی متوسط خطر افزایش یافته است (خطر آسیب 1.17 و فاصله اطمینان 95 درصد، 1.06 تا 1.29). کنترل متغیر های کمکی و فعالیت فیزیکی، نسبت آسیب (با فاصله اطمینان 95 درصد) نارسایی قلبی  در مقایسه با حد کمتر 1.34 بوده است (فاصله اطمینان 95 درصد 1.21 تا 1.48). متوسط زمان نشستن یک خطر  انتقالی است نسبت آسیب 1.13 (فاصله اطمینان 95 درصد، 1.04 تا 1.24). نتایج نشان می دهد که در زیر گروه های سفید پوست و اسپانیایی، کاتگوری های حجم توده بدنی، وضعیت پایه ای فشار خون بالا، و پیشگیری از بیماری های کرونری قلبی  تمایلات مشابهی وجود دارد.

نتایج: هر دو نوع فعالیت فیزیکی و زمان نشستن ممکن است اهداف مداخله ای مناسبی برای پیشگیری از نارسایی قلبی باشند.

1-مقدمه

نارسایی قلبی یک بیماری قلبی عروقی اصلی است که حدودا بر روی 5.7 میلیون آمریکایی اثر دارد که در حد بیش از 600 هزار  نفر را در هر سال شامل می شود. حدود 20 درصد بالغین در طی عمر خود با تشخیص نارسایی قلبی شناسایی می شوند. بیش از 8 میلیون نفر مبتلا به نارسایی قلبی  ممکن است تا 2030 زنده بمانند، و 23 درصد افزایش در شیوع آن وجود دارد. کل هزینه های طبی از 20.9 دلار در سال 2010 تا 53.1 بیلیون دلار در سال 2030 می رسد. سیاهان و اسپانیایی ها ممکن است شیوع بالاتری داشته باشند…