Abstract
Bioremediation is being increasingly seen as an effective, environmentally benign treatment for shorelines contaminated as a result of marine oil spills. Despite a relatively long history of research on oil-spill bioremediation, it remains an essentially empirical technology and many of the factors that control bioremediation have yet to be adequately understood. Nutrient amendment is a widely accepted practice in oil-spill bioremediation but there is scant understanding of the systematic effects of nutrient amendment on biodegradative microbial populations or the progress of bioremediation. Recent laboratory and field research suggests that resource-ratio theory may provide a theoretical framework that explains the effects of nutrient amendment on indigenous microbial populations. In particular, the theory has been invoked to explain recent observations that nutrient levels, and their relative concentration, influence the composition of hydrocarbon-degrading microbial populations. This in turn influences the biodegradation rate of aliphatic and aromatic hydrocarbons. If such results are confirmed in the field, then it may be possible to use this theoretical framework to select bioremediation treatments that specifically encourage the rapid destruction of the most toxic components of complex pollutant mixtures
چکیده
زیست پالایی بطور روز افزونی به یک روش مؤثر و زیست محیطی برای خطوط ساحلی آلوده در اثر ریختن نفت در دریا، تبدیل شده است. علیرغم تاریخچه نسبتاً طولانی تحقیق درخصوص زیست پالایی آلودگی نفتی، فناوری عملی ضروری و بسیاری از عواملی که زیست پالایی را کنترل می نمایند، هنوز هم بطور کافی و مناسب، شناخته نشده اند. اصلاح عناصر غذایی، یک فرآیند مورد قبول در زیست پالایی می باشد، اما شناخت کمی از اثرات اصولی اصلاح عناصر غذایی بر جمعیت های میکروبی تجزیه پذیر زیستی یا پیشرفت زیست پالایی، وجود دارد. تحقیقات اخیر آزمایشگاهی و میدانی نشان می دهند که نظریه منبع-نسبت، می تواند چارچوبی نظری ایجاد نماید که اثرات اصلاح عناصر غذایی بر جمعیت های میکروبی بومی را شرح می دهد. بخصوص، این نظریه به شرح مشاهدات اخیر استناد نموده است که سطوح عناصر غذایی، و غلظت نسبی آنها، ترکیب جمعیت های میکروبی تجزیه کننده هیدروکربن را تحت تأثیر قرار می دهد. این امر نیز بنوبه خود میزان تجزیه زیستی هیدروکربن های چربی دار و معطر را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر چنین نتایجی در محیط نیز اثبات شوند، استفاده از این چارچوب نظری برای انتخاب روش های زیست پالایی که بخصوص اشباع سریع سمی ترین مؤلفه های ترکیبات آلاینده پیچیده را تقویت می نمایند، امکانپذیر می گردد.
1-مقدمه
محیط زیست دریایی در معرض آلودگی توسط آلاینده های آلی از منابع متعددی می باشد. آلودگی آلی ناشی از انتشار کنترل نشده از تأسیسات تولید و پالایش، نشت در خلال حمل و نقل، تخلیه مستقیم از تصفیه خانه های پساب و رواناب منابع زمینی، می باشد....