Abstract
The last few decades have seen increasing attempts to foster ‘collaborative’ and ‘participatory’ approaches to spatial planning and decision-making, with a more sophisticated conceptualisation of the contested term, participation. Participatory, ‘bottom-up’ geo-information technologies have been concurrently developing and these are expected to strengthen participatory spatial planning; important among these has been the transformation of conventional mapping and GIS tools into Participatory GIS (PGIS). In this paper we explore the potential contributions of participatory geo-information tools towards participatory spatial planning, in terms of the principles and criteria of good governance. We discuss five fundamental principles of ‘good’ governance: accountability, legitimacy, respect, equity, and competence, and the potential of geo-information tools to contribute to, and detract from, such principles; although we focus especially on participation and the recognition and validation of local knowledge. We derive criteria for the five principles, and we identify a range of evaluation questions which can be operationalised so as to interrogate the criteria for judging the contribution of participatory tools and participatory spatial planning activities. We conclude by summarily assessing the potentials of participatory geo-information tools, particularly participatory mobile GIS, participatory 3-dimensional modelling, and visualisation features in PGIS
چکیده
در چند دهة اخیر، تلاش در جهت رشد روشهای مشارکتی و همکاری در برنامه ریزی فضایی و تصمیم گیری در این مورد افزایش و ارتقاء یافته و مفهوم اصلی مشارکت و همکاری در تکنولوژی های سطح بالا برای اطلاعات جغرافیایی سخت و دشوار است و در مراحل رشد و گسترش، ظرفیت برنامه ریزی فضائی در الگوی مشارکتی بین تغییر اطلاعات و نقشه برداری و ابزار GIS(PGIS) پیش بینی شده است. در این مقاله به کاوش و بررسی پتانسیل مشارکت و استفاده از ابزار اطلاعات جغرافیایی در برنامه ریزی فضایی پرداخته شده و اصول و معیار اصلی حکومت داری مناسب در نظر گرفته می شود . پنج اصل در حکومت داری مناسب مطرح شده که عبارتند از مسئولیت پذیری(جوابگوئی)، مشروعیت و قانونی بودن، حیثیت و ارتباط مناسب، انصاف و برابری در حقوق صاحبان سهام، صلاحیت و شایستگی و پتانسیل کاربرد ابزار اطلاعات جغرافیایی که در این اصول به تشخیص و ارزیابی دانش محلی تاکید می گردد. این معیار برای پنج اصل در محدودة سوالات ارزیابی شده می تواند به صورت عملیاتی مورد استنطاق قرار گرفته و در زمینة استفاده از ابزار و مشارکت و فعالیت های برنامه ریزی فضائی قضاوت گردد.ارزیابی پتانسیل های مشارکت و استفاده از ابزار اطلاعات جغرافیایی به ویژه در سیستم GIS موبایل از ویژگیهای سه بعدی و سیستم های ویژوال PGIS استفاده می شود.
1-مقدمه
برنامه ریزی فضایی به صورت مشارکتی، روش حکومت داری، نظارت و اطلاعات جغرافیایی:
روش های مشارکت و همکاری در الگوی برنامه ریزی با برنامه ریزی مشارکت فضایی (PSP) برای طراحان، برنامه ریزان و سیاست گذاران در جامعة مدنی حایز اهمیت می باشد. SPS به عنوان روش مشارکتی ویژه در مدل اصلی و برنامه ریزی فضایی به صورت چرخه ای و مدیریت فازهای بهره برداری، ارزیابی، طراحی روشها و عملکرد روشهای جایگزین مطابق با تصویر 1 به کار می رود. می توان SPS را در سطوح ملی و بین المللی با تفویض اختیارات دولتی و تصمیم گیری به عنوان خط مشی اصلی دولت انگلستان در برنامه ریزی فضایی و اصول مشارکتی در نظر گرفت...