Salicylic acid (SA) has long been considered as signal molecule and is known to reduce the oxidative damage caused by salinity stress. The objective of this study was to work out a suitable methodology for improving salt tolerance in potato by the exogenous application of SA. For this purpose, In vitro plants of two economically important potato cultivars, i.e., Cardinal and Desiree were raised. Single nodal explants (1.0 cm long) from two-month-old in vitro potato plants were inoculated on MS medium with or without 60 mM NaCl supplemented with or without different concentrations (0.125, 0.25, 0.50 and 0.75 mM) of salicylic acid. Complete randomized experimental design was employed with 10 replicates and one nodal explant per treatment. After 60 days of inoculation, number of growth (root, shoot length, number of root, shoot and nodes, fresh/dry weight) and biochemical parameters (protein contents) were studied. Application of 60 mM NaCl to In vitro-grown potato plants in general adversely affected several growth as well as biochemical parameters. On the other hand, exogenously-applied SA enhanced the growth of both potato cultivars. It was observed that SA application at two higher tested levels (0.50 and 0.75 mM) did not confer much tolerance to NaCl stress in these potato cultivars in comparison with the lower concentrations (0.125, 0.25 mM) that proved quite effective in enhancing growth in Cardinal and Desiree, respectively. These results hint at a possibility that relatively low-to-moderate concentrations of salicylic acid may, in future, be useful in improving yield of potato plants under saline conditions

چکیده

اسید سالیسیلیک (SA) مدتهاست که به عنوان یک مولکول سیگنال برای کاهش آسیب اکسایشی تنش شوری مورد توجه است. هدف از این مطالعه ایجاد یک متدولوژی مناسب برای بهبود بردباری به شوری در سیب زمینی به وسیله ی استفاده از SA است. به همین منظور نمونه هایی از ارقام اجاری سیب زمینی در شرایط آزمابشگاهی پرورش داده شد (دو رقم Cardinal و Desiree). ریز نمونه های تک گره ای (طول یک سانتی متر) از سیب زمینی های دو ماهه (در شرایط آزمایشگاهی) در محیط MS با یا بدون 60 مول نمک با یا بدون غلظت مختلف (0.125، 0.25، 0.50 و 0.75 میلی مول) از اسید سالیسیلیک تلقیح شدند. طرح آزمایشی کاملا تصادفی با 10 تکرار و یک ریزنمونه در هر تیمار استفاده شد. پس از گذشت شصت روز از تلقیح، رشد (ریشه، طول جوانه، تعداد ریشه، جوانه و گره ها، وزن خشک/تر) و پارامترهای بیولوژیکی (مقدار پروتیین) اندازه گیری شد. استفاده از 60 Mm NaCl در گیاهان رشد کرده در شرایط آزمایشگاهی اثر معکوسی بر روی پارامترهای بیوشیمیایی برجا می گذارد. از طرف دیگر اسنفاده از اسید سالیسیسلیک (SA) رشد هر دو نوع رقم سیب زمبنی را افزایش داد. مشاهده شد که SA در سطوح بیشتر (0.50 و 0.75 میلی مول) کمک زیادی به بردباری به تنش شوری در این رقم های سیب زمینی در مقایسه با غلظت های کمتر (0.125 و 0.25 میلی مول) نمی کند. این نتایج نشان می دهد که احتمالا غلظت های کم تا متوسط اسید سالیسیلیک ممکن است در آینده در بالا بردن محصول سیب زمینی در شرایط شوری موثر باشد.

1-مقدمه

شوری خاک یکی از تنش های غیر زیستی مهم است که نقش بیشتری در کاهش رشد و بهره وری کشاورزی نسبت به تنش های دیگر دارد. شوری خاک به عنوان بزرگترین مشکل سمیت خاک در آسیای گرمسیری کطرح است (Greenland, 1984). شدت این مشکل به تدریج به وسیله ی تولید و ورود نمک در خاکها از طریق عملیاتهای آبیاری بیشتر می شود. براساس آمارهای (FAO (2005 از مجموع  230 Mhaزمین آبیاری شده در جهان،45 Mha متاثر از نمک هستند. در پاکستان 16.72 Mha از زمینها آبی هستند. از این مقدار، 6.3 Mha تحت تاثیر شوری قرار گرفته اند. مشکل اصلی اینجاست که مساحت زمین های پربازده آسیب دیده با شوری در حدود 40000 هکتار در سال است...