Fidaxomicin was recently approved for the treatment of Clostridium difficile infection. It inhibits transcription by bacterial RNA polymerase. Because transcription is a multistep process, experiments were conducted in which fidaxomicin was added at different stages of transcriptional initiation to identify the blocked step. DNA footprinting experiments were also conducted to further elucidate the stage inhibited. Fidaxomicin blocks initiation only if added before the formation of the "open promoter complex," in which the template DNA strands have separated but RNA synthesis has not yet begun. Binding of fidaxomicin precludes the initial separation of DNA strands that is prerequisite to RNA synthesis. These studies show that it has a mechanism distinct from that of elongation inhibitors, such as streptolydigin, and from the transcription initiation inhibitors myxopyronin and the rifamycins

چکیده

اخیرا فیداکسومایسین برای درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل مورد تائید واقع شده است. این دارو رونویسی را توسط RNA پلیمراز باکتری مهار می کند. به علت آن که رونویسی یک روند چند مرحله ای است،  آزمایشات در این زمینه انجام می شود که این دارو  در مراحل مختلفی از مهار رونویسی برای شناسایی مرحله ی بلوک اضافه می شود.  آزمایشات DNA  برای  روشن شدن مرحله ی مهار شده استفاده می شود. فیداکسوکایسین تنها اگر قبل از شکل گیری کمپلکس باز پروموتور اضافه شود، شروع اثر را مهار می کند، که به طوری که بخش هایی از رشته ی DNA جدا شده ولی ساخت RNA  هنوز شروع نشده باشد. اتصال فیداکومایسین مانع جداسازی اولیه ی DNA می شود که این مورد  شرط لازم برای ساخت RNA است. این مطالعات نشان می دهد که مکانیسم متمایزی  از موارد طولانی شدن مهار کننده ها وجود دارد، از جمله استرپتولیدیجین،  رونویسی مهار کننده های اولیه ی میکسوپیرونین و ریفامایسین.

1-مقدمه    

فیداکسومایسین اخیرا توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل تائید شده است. این دارو از نظر ساختاری با اجزای لیپیارمایسین شباهت دارد که یک مخلوط  تخمیری است،  که نشان داده شده است که انواعی از RNA پلیمراز های باکتری را مهار می کند. RNA پلیمراز های باکتریایی هدف جالبی برای آنتی بیوتیک ها هستند. در   ابتدا، RNA پلیمراز های آنزیم مرکزی و محوری برای پردازش ژن ها هستند، بنابر این برای  ادامه حیات مهم هستند. دوم آن که، اگر چه نواحی RNA پلیمراز که کاتالیز را انجام می دهد و فعل و انفعالات کلیدی را با اسید های نوکلئیک انجام می دهد...