Open conduits are the main systems for supplying irrigation water in developing countries. However, most of these schemes are frequently criticized for their low conveyance efficiencies. Under the water scarce situation, improving the conveyance efficiency offers an opportunity to realize basin level water savings. To define the significance of such opportunities, it is essential to identify the reason, location and conveyance losses in the tertiary canals that can be saved.The operationalcost of running canals have also been significantly reduced through savings in the conveyance infrastructures. The other benefits that may be attained are equitable water distribution and avoiding tail shortages. Lining of main watercourses attempts to save good quality canal water, which is used by all the share holders of the command. This paper mainly explains conveyance losses evaluation in the unlined and lined tertiary channels irrigation supply system situated in South Asia (Pakistan and India). The results indicate that in Pakistan almost 43.5% of the water losses occur in lined watercourses and 66% losses in unlined watercourses and in India 11% of water losses occur in lined watercourses and 20-25% in unlined watercourses. The conveyance losses in Turkey and Egypt have also been elaborated in the study for the purpose of comparison. The results indicate that the conveyance losses in tertiary irrigation system in Pakistan are high. Moreover, good quality lining and proper operation/maintenance are necessary for better effectiveness and sustainable water management.

چکیده

مجراهای باز، سیستم های اصلی برای عرضه آب برای آبیاری در کشورهای در حال پیشرفت هستند. با این وجود، اغلب این طرح ها، به علت ضرایب انتقال پایین شان، مرتباً مورد انتقاد قرار می گیرند. در موقعیت کمبود آب، بهبود عملکرد انتقال ، فرصتی برای تحقق صرفه جویی در آب های سطح حوزه فراهم می آورد. برای تعریف اهمیت چنین فرصت هایی، ضروری است که دلیل، موقعیت و اتلاف انتقال را در کانال های ثالثی که می توانند ذخیره شوند، تعریف کنیم. هزینه عملیاتی راه اندازی کانال نیز به میزان قابل توجهی از طریق صرفه جویی در زیرساختارهای انتقال کاهش می یابد. مزایای دیگری که می تواند حاصل شود، توزیع آب مساوی و اجتناب از کوتاهی دنباله هاست. پوشش آبراهه های اصلی تلاش می کند تا آب کانال با کیفیت خوب را ذخیره کند که به کمک همه نگهدارنده های مشترک مرکز اصلی مورد استفاده قرار می گیرد. این مقاله، اساساً ارزیابی اتلاف های انتقال را در سیستم تامین آبیاری کانال های ثالث دارای پوشش و بدون پوشش قرار گرفته در آسیای جنوبی (پاکستان و هند) توضیح می دهد. نتایج نشان می دهد که در پاکستان، تقریباً 43,5% اتلاف آب در آبراهه های دارای پوشش و 66% اتلاف ها در آبراهه های بدون پوشش و در هند 11% اتلاف های آب در آبراهه های دارای پوشش و 20 – 25% در آبراهه های بدون پوشش رخ می دهد. اتلاف های انتقال در ترکیه و مصر در این مطالعه به هدف مقایسه به دقت شرح داده شده است. نتایج نشان می دهد که اتلاف های انتقال در سیستم آبیاری ثالث در پاکستان بالا است. به علاوه، پوشش با کیفیت خوب و عملکرد/نگهداری مناسب برای مدیریت آب بادوام و موثر لازم است.

1-مقدمه

سیستم کانال های باز، سیستم تامین آب اصلی در طرح آبیاری در اغلب نواحی سراسر دنیا است و به عنوان تکنیک مرکزی در آینده قابل پیش بینی، نیز باقی خواهد ماند. با این وجود، یک اکثریت این طرح های انتقال اغلب به علت اتلاف های انتقال آب نقد می شود. در شبکه آبیاری، دارای آبراهه ها، اتلاف های انتقال تعریف می شوند، اختلاف بین آب منتقل شده به سیستم آبیاری و آب منتقل شده به مناطق است. این اتلاف انتقال به علت تغییرات در روش های اجرایی ، دسترس پذیری آب، نیازهای مشتری و آب و هوا، از سالی به سالی متغیر است. آبیاری، یکی از ورودی های ضروری مورد نیاز برای کشاورزی آبی پایدار در بسیاری از کشورهاست...