We previously demonstrated the safety and efficacy of fluoroquinolone-macrolide combination therapy in category II chronic bacterial prostatitis (CBP). The aim of this study is to retrospectively compare the microbiological and clinical findings of two treatment schemes for CBP based on the combination of azithromycin (500 mg, thrice-weekly) with a once-daily 500- or 750-mg dose of ciprofloxacin (Cipro-500 or Cipro-750 cohort, respectively). Combined administration of azithromycin (1500 mg week(-1)) with ciprofloxacin at the rate of 750 mg day(-1) for 4 weeks rather than at 500 mg day(-1) for 6 weeks increased the eradication rates from 62.35% to 77.32% and the total bacteriological success from 71.76% to 85.57%. A significant decrease in pain and voiding signs/symptoms and a significant reduction in inflammatory leukocyte counts and serum prostate-specific antigen (PSA) were sustained throughout an 18-month follow-up period in both groups. Ejaculatory pain, haemospermia and premature ejaculation were significantly attenuated on microbiological eradication in both groups, but the latter subsided more promptly in the Cipro-750 cohort. In total, 59 Cipro-750 patients showed mild-to-severe erectile dysfunction (ED) at baseline, while 22 patients had no ED on microbiological eradication and throughout the follow-up period. In conclusion fluoroquinolone-macrolide therapy resulted in pathogen eradication and CBP symptom attenuation, including pain, voiding disturbances and sexual dysfunction. A once-daily 750-mg dose of ciprofloxacin for 4 weeks showed enhanced eradication rates and lower inflammatory white blood cell counts compared to the 500-mg dose for 6 weeks. Our results are open to further prospective validation

چکیده

قبلا ما اثربخشی و بی خطر بودن درمان ترکیبی فلوروکینولون – ماکرولید را در دسته ی دوم پروستاتیت باکتریایی مزمن مشخص کردیم. هدف از این مطالعه، مقایسه ی گذشته نگر یافته های بالینی و میکروب شناسی دو طرح درمانی  پروستاتیت باکتریایی مزمن بر پایه ی ترکیب آزیترومایسین ( 500 میلی گرم، 3 بار در هفته) با سیپروفلوکساسین، یک بار در روز 500 میلی گرم و یا  دوز750 میلی گرم  می باشد. (به ترتیب، سیپروی 500 و سیپروی 750 در مطالعه ی کوهورت).  تجویز ترکیبی آزیترومایسین (1500 میلی گرم در هفته) با سیپروفلوکساسین به میزان 750 میلی گرم در روز برای 4 هفته به جای 500 میلی گرم روزانه برای 6 هفته، میزان ریشه کنی را از 62.35 درصد به 77.32 درصد افزایش می دهد و  موفقیت کلی علم باکتری شناسی را از 71.76 به 85.57 درصد می رساند. کاهش مشخص و معنی دار درد و نبود نشانه ها / علائم و کاهش مشخص در شمارش لکوسیت های التهابی و آنتی ژن اختصاصی پروستات  (PSA) در طول 18 ماه دوره ی پیگیری در هر دو گروه  پابر جا می باشد. درد در زمان  انزال، وجود خون در اسپرم (همواسپرمی) و انزال زودرس با ریشه کنی میکروبی در هر دو گروه مشخصا کاهش می یابد ولی مورد آخری  در گروه سیپروی 750 برجسته تر بوده است. بطور کلی، 59 بیمار سیپروی  750، اختلال کارکرد نعوظی خفیف تا شدید را از حد پایه نشان دادند، در حالی  که22 بیمار هیچ نوع اختلال کارکرد نعوظی را با ریشه کنی میکروب  و همین طور در طول دوره ی پیگیری نشان ندادند.  در نتیجه، درمان با فلوروکینولون – ماکرولید منجر به ریشه کنی پاتوژن و کاهش علائم پروستاتیت باکتریایی مزمن می شود، شامل درد،  اختلال دفع ادرار، عدم وجود اختلال کارکرد جنسی. دوز یک بار در روز 750 میلی گرمی سیپروفلوکساسین برای 4 هفته نشان دهنده ی افزایش میزان ریشه کنی و کاهش شمارش سلول های التهابی از نوع گلبول سفید در مقایسه با دوز 500 میلی گرمی برای 6 هفته می باشد. نتایج حاصله  می توان نوید بخش بررسی های بیشتری در آینده باشد.    

1-مقدمه

پروستاتیت مزمن یک وضعیت جدی و  ناتوان کننده است که بر روی شمار زیادی از مردان فعال از نظر جنسی در سرتاسر جهان اثر دارد. سندرم های پروستاتیت مزمن از قدیم به صورت انواع باکتریایی و غیر باکتریایی تقسیم بندی می شده اند. پروستاتیت باکتریایی مزمن (نوع 2 تقسیم بندی انجمن بین المللی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی، کار گروه پروستاتیت مزمن، در سال 1995) زمانی تشخیص داده می شود که بخشی از نمونه  کشت های تهیه شده از دستگاه ادراری تحتانی، نشان دهنده ی غده ی پروستات عفونی شده  به صورت مزمن باشد، به عنوان  دوره هایی از  عود علامت دار باکتریوری (حضور باکتری در ادرار)...