Abstract
Background and Purpose: Cytokinins are a group of plant hormones that have an important role in plant growth and developmental processes. Chlorophyll content is an extremely important parameter in estimating the plant production level. Since bryophytes do not have such economical importance as vascular plants and their production in many ecosystems is small, they remain uninteresting for studying their chlorophyll level. The aim of this study was to compare the effect of different cytokinins on chlorophyll retention in moss B. argeteum gametophyte shoots grown in natural conditions with those grown in in vitro culture
Material and Methods: The effect of different cytokinins: kinetin (KIN), 6-benzylaminopurine (BAP) and thidiazuron (TDZ) on chlorophyll retention of the moss Bryum argenteum Hedw. (Bryaceae) derived from in vitro culture or grown in nature was tested. Plants derived from in vitro culture were grown on Murashige and Skoog (MS) medium at 25±2°C. Gametophyte shoots were used in experiments where influence of different concentrations (0.001–10 mM) of three cytokinins was used to investigate their effect on chlorophyll-a, -b and total chlorophyll retention
Results and Conclusions: Cytokinins had a positive but unequal influence on chlorophyll retention in both plant groups – plants derived from in vitro culture and plants grown in the nature. Kinetin proved to be the most effective cytokinin in chlorophyll retention. Exogenous application of kinetin increased chlorophyll content with concentration (0–10mM). BAP had similar trends in in vitro and native mosses, increasing chlorophyll content up to 1 mMand then significantly decreasing, although the chlorophyll content was greater in in vitro grown plants. TDZ showed significantly better effect in in vitro cultured moss shoots, but when applied in concentrations higher than 0.1 mM, total chlorophyll content decreased
چکیده
پیش زمینه و هدف: سیتوکینین ها گروهی از هورمون های گیاهی هستند که نقش مهمی در فرایند رشد و توسعه گیاه دارند. محتوای کلروفیل، عامل بسیار مهمی در پایداری سطح تولید گیاه است. از آنجایی که بریوفیت ها اهمیت اقتصادی چندانی ندارند و تولید آنها در بسیاری از اکوسیستم ها اندک است، مطالعه سطح کلروفیل آنها مورد توجه قرار نمی گیرد. هدف از این بررسی، مقایسه تاثیر سیتوکینین های مختلف روی حفظ کلروفیل در ساقه های گامتوفیت خزه B. argeteum در شرایط طبیعی، و آنهایی که در شرایط آزمایشگاهی کشت شدند است.
مواد و روش ها: اثر سیتوکینین های مختلف: کینتین ( KIN)، 6-بنزیل آمینو پورین( BAP) و تیدیازارون( TDZ) روی حفظ کلروفیل خزه Bryum argenteum Hedw. خزه های به دست آمده از کشت آزمایشگاهی و یا رشد یافته در طبیعت مورد آزمایش قرار گرفتند. گیاهان آزمایشگاهی روی محیط کشت Murasshige and Skoog ( MS) در دمای 25±2°C پرورش یافتند. شاخساره های گامتوفیت در عملیات ازمایشی استفاده شدند و تاثیر غلظت های مختلف ( 0.001-10µM) سه نوع سیتوکینین روی ماندگاری کلروفیل های a، b و کلرفیل کل مورد بررسی قرار گرفت.
دست آوردها و نتیجه گیری: سیتوکینین ها تاثیری مثبت اما نابرابر روی حفظ کلروفیل در هر دو گروه از گیاهان – گیاهان کشت شده در آزمایشگاه و گیاهان پرورش یافته در طبیعت- داشتند. کینتین اثبات کرد که تاثیرگذارترین سیتوکینین در حفظ کلروفیل است. کاربرد خارجی کینتین با غلظت 0-10 µM محتوای کلروفیل را افزایش داد. BAP روند مشابهی را در مورد گیاهان آزمایشگاهی و طبیعی داشت و تا غلظت 1 µM سطح کلروفیل را افزایش داد و بعد از آن به شکل معنی داری موجب کاهش آن شد، البته محتوای کلروفیل در گیاهان آزمایشگاهی بیشتر بود. TDZ به شکل معنی داری تاثیر بهتری روی شاخساره های خزه کشت آزمایشگاهی داشت، اما وقتی در غلظت بیشتر از 0.1 µM به کار گرفته شد، محتوای کلروفیل کل کاهش یافت.
1-مقدمه
سطح محتوای کلروفیل در گیاهان آوندی، به شکل گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته است، در حالی که چنین مطالعاتی در مورد بریوفیت ها تقریبا وجود خارجی ندارد. محتوای کلروفیل عامل بسیار مهمی در پایداری سطح تولید گیاه است. . از آنجایی که بریوفیت ها اهمیت اقتصادی چندانی ندارند و تولید آنها در بسیاری از اکوسیستم ها اندک است، مطالعه سطح کلروفیل آنها مورد توجه قرار نمی گیرد...