Following the initial and sporadic emergence into humans of highly pathogenic avian H5N1 influenza A viruses in Hong Kong in 1997, we have come to realize the potential for avian influenza A viruses to be transmitted directly from birds to humans Understanding the basic viral and cellular mechanisms that contribute to infection of mammalian species with avian influenza viruses is essential for developing prevention and control measures against possible future human pandemics. Multiple physical and functional cellular barriers can restrict influenza A virus infection in a new host species, including the cell membrane, the nuclear envelope, the nuclear environment, and innate antiviral responses. In this review, we summarize current knowledge on viral and host factors required for avian H5N1 influenza A viruses to successfully establish infections in mammalian cells. We focus on the molecular mechanisms underpinning mammalian host restrictions, as well as the adaptive mutations that are necessary for an avian influenza virus to overcome them. It is likely that many more viral and host determinants remain to be discovered, and future research in this area should provide novel and translational insights into the biology of influenza virus-host interactions

چکیده

پس از ظهور اولیه و پراکنده ویروس های A آنفولانزای مرغی H5N1، در انسان، در هنگ­کنگ، در سال 1997، ما به پتانسیل ویروس های A پرندگان، جهت انتقال مستقیم از پرندگان به انسان، پی بردیم. درک مکانیسم های اساسی ویروس و سلول که در عفونت گونه­ های پستانداران دخالت دارند، برای جلوگیری از پیشرفت و کنترل شیوع احتمالی در انسان، ضروری می­باشد. موانع فیزیکی و عملکردی متعدد سلولی قادرند عفونت آنفولانزای مرغی A در گونه­ های میزبان جدید، را مهار کنند. در این مقاله، ما دانسته­ های حال حاضر در مورد عوامل ویروس و میزبان مربوط به ویروس آنفولانزای A پرندگان جهت موفقیت آنها در سلولهای پستانداران را خلاصه می­کنیم. بر مکانیسم های مولکولی ممانعت کننده پستانداران میزبان، و جهش های سازگاری متمرکز می­شویم که برای غلبه ویروس آنفولانزای مرغی بر آن ضروری می­نماید. احتمالاً بسیاری از مشخصه­ های ویروس و میزبان هنوز نا­شناخته هستند، و تحقیقات آینده در این مورد، افق های ترجمه­ ای و جدیدی در زمینه بیولوژی برهمکنش ویروس آنفولانزا-میزبان را به روی ما می­ گشاید.

1-مقدمه

ویروسهای آنفولانزا، ویروس هایی با ژنوم RNA­ای قطعه شده حس-منفی مربوط به خانواده Orthomyxoviridae می­باشند [1]. آنها به سه تیپ تقسیم می­شوند: A، B و C [2،3]، که در میان آنها ویروس های آنفولانزای A بیشترین تنوع ژنتیکی و وسیعترین طیف میزبان را دارند. ویروسهای آنفولانزای A بعد­ها بر اساس داشتن ژنهای هما­گلوتینین (HA) و نورومینیدازی (NA)، به سه زیر­گروه تقسیم شدند. تا به امروز، 16 تیپ HA و 9 تیپ NA در ویروسهای پرندگان وحشی شناسایی شده­اند، در حالیکه اخیراً، هفدهمین HA نیز خفاش های میوه شناسایی شده ­اند [4]. در این میان، بیش از 100 ترکیب HA-NA (HnNn: که n نمایانگر زیر­تیپ ویژه­ای است؛ مثلاً H5) نیز محتمل می­باشدکه در طبیعت یافت شده ­اند [5]...