Abstract
Background: The influences of exercising on cytokine response, fatigue and cardiorespiratory values are important aspects of rehabilitation in persons with multiple sclerosis (PwMS). Exercise performed within these programs is often practised in water but the effects of immersion on PwMS have not been systematically investigated
Objective: The objective of this study is to determine differences in cytokine and neurotrophin concentrations, fatigue and cardiorespiratory values in response to 3 week endurance training conducted on a cycle ergometer or an aquatic bike
Methods: A randomized controlled clinical trial was conducted in 60 MS patients (Expanded Disability Status Scale range 1.0–6.5). Resting serum levels of brain-derived neurotrophic factor (BDNF), nerve growth factor (NGF), Interleukin-6, soluble receptor of IL-6 and tumor necrosis factor alpha, and concentrations in response to cardiopulmonary exercise test (CPET), fatigue and cardiorespiratory values were determined at entry and discharge. Subjects performed daily 30 minute training at 60% of VO2max
Results: Cytokines and neurotrophins showed no significant differences between groups over the training intervention. Within the water group BDNF resting and post-CPET concentrations (p<0.05) showed a significant increase and NGF tended to increase after the training intervention. Short-term effects on BDNF (CEPT) tended to increase at the start and significantly thereafter (p<0.05). No changes occurred in the land group. Other cytokines and fatigue scores remained unchanged over the training period. Cardiorespiratory values improved significantly over time within both groups
Conclusion: This study indicates that aquatic training activates BDNF regulation and can be an effective training method during rehabilitation in PwMS
چکیده
تاثیرات ورزش روی پاسخ سایتوکاین ها، سنجش های(مقادیر) فرسودگی و قلبی تنفسی، جنبه های مهمی از توانبخشی در افراد مبتلا به MS (PwMS) هستند. ورزش انجام شده در این برنامه ها اغلب در آب انجام شده اما اثرات تمرینات در آب روی PwMS به طور سیستماتیک بررسی نشده است. هدف این مطالعه تعیین تفاوت ها در غلظت های سایتوکاین و نئوروتروفین، سنجش های(مقادیر) فرسودگی و قلبی تنفسی در پاسخ به ورزش استقامتی 3 هفته ای انجام شده روی یک دوچرخه آبی است. یک آزمایش بالینی کنترل شده ی تصادفی در 60 بیمار مبتلا به MS انجام شده بود. سطوح سرم باقیمانده از فاکتور نوروتروفیک (BDNF) مشتق شده از مغز، فاکتور رشد عصبی (NGF)، اینترلوکین-6 گیرنده محلول IL-6 و فاکتور نکروزی تومر آلفا، و غلظت هایی در پاسخ به تست ورزش قلبی (CPET)، سنجش های(مقادیر) فرسودگی و قلبی تنفسی در ورود و ترخیص تعیین شده بود. افراد روزانه 30 دقیقه ورزش در 60% از VO2max انجام دادند. سایتوکاین ها و نئوروتروفین ها هیچ تفاوت قابل توجهی بین گروه ها در طول(روی) مداخله ورزش نشان ندادند. غلظت های post-CPET و باقیمانده BDNF گروه آبی یک افزایش قابل توجهی نشان دادند و NGF بعد از مداخله ورزش تمایل به افزایش داشت. اثرات کوتاه مدت روی BDNF تمایل به افزایش در آغاز و به طور قابل توجهی پس از آن داشت. هیچ تغییراتی در گروه زمین رخ نداد. دیگر سایتوکاین ها و امتیازات فرسودگی، در طول ورزش بدون تغییر باقی ماند. سنجش های(مقادیر) قلبی تنفسی به طور قابل توجهی در طول زمان در هر دو گروه افزایش یافت. این مطالعه نشان می دهد که ورزش آبی تنظیم BDNF را فعال می کند و می تواند یک روش ورزشی موثر طی توانبخشی در PwMS باشد.