Fashion is a form of imitation and so of social equalization, but, paradoxically, in changing incessantly, it differentiates one time from another and one social stratum from another. It unites those of a social class and segregates them from others. The eliete initiates fashion and, when the mass imitates it in an effort to obliterate the external distinctions of class, abandons it for a newer mode-a process that quickens with the increase of wealth. Fashion does not exist in tribal and classless societies. It concerns externals and superficialities where irrationality does no harm. It signalizes the lack of personal freedom; hence it characterizes the female and the middle class, whose increased social freedom is matched by intense individual subjugation. Some forms are intrinsically more suited to the modifications of fashion than others: the internal unity of the forms called "classic" makes them immune to change

چکیده

مد یک شکلی از تقلید و از اینرو برابر سازی اجتماعی می باشد اما مد در حالت متناقض در یک زمان با زمانی دیگر و یک لایه اجتماعی با لایه دیگر متفاوت می باشد . مد آندسته از طبقات اجتماعی را متحد می سازد و آنها را از موارد دیگر مجزاء می سازد . یک فرد نخبه به ابتکار یک مد مبادرت می ورزد و زمانی که گروهی از مردم از مد در یک تلاش برای از بین بردن تمایزات بیرونی طبقه تقلید می کنند و آن را برای یک حالت جدید تر متوقف می سازند – فرآیندی که با افزایش ثروت تسریع می شود . مد در جوامع قبیله ای و بدون طبقه اجتماعی  وجود ندارد . مد به ظواهر و جنبه های سطحی مربوط می شود که در آنجا نامعقولی آسیبی وارد نمی کند . کمبود آزادی شخصی در مد مشهود می باشد ؛ از اینرو زنان و طبقات متوسطی را مشخص می سازد که آزادی اجتماعی فزاینده اشان از طریق مطیع سازی فردی هماهنگ می گردد . بعضی ها فرم ها به طور ذاتی برای اصلاحات مد بجای موارد دیگر متناسب تر هستند : سازگاری داخلی شکل ها که " کلاسیک " نامیده شد ، آنها را در برابر تغییر ایمن می کند .

مقدمه

فرمول کلی که مطابق با آن به طور معمول جنبه های متفاوت ذهن فردی و همچنین عمومی ممکن است به طور گسترده ای بیان گردند عبارتند از : ما دو نیروی مخالف را به رسمیت می شناسیم که هر یک از نیرو ها اگر ساده باقی ماندند ، به حد غایی نزدیک خواهند شد و آن از طریق محدودیت دوجانبه دو نیرو می باشد که مشخصه های ذهن فردی و عمومی حاصل می گردند . ما به طور دایمی در جستجو نیرو های نهایی یا همان آرزو های اساسی هستیم که کل اقدام ما توسط یکی از این نیرو ها  کنترل می شود . اما در هیچ یک از مواردی که ما انجام دادیم یک نیروی تکی را نمی یابیم که به بیان کاملا مستقل دست یابد و از اینرو ما متعهد شدیم تا بخش عمده فاکتور ها را جداسازیم و میزان نسبی را مشخص سازیم که هر یک با این میزان بایستی بازنمایی داشته باشد . ما برای انجام این کار بایستی میزان محدودیت اجراء شده از طریق اقدام متقابل بعضی از دیگر نیرو ها و همچنین تاثیر اعمال شده از طریق نیروی آخر بروی نیروی ابتدایی را محقق می سازد…