Abstract
The launch of the Israeli satellite Ofeq-1 during September 1988 has significant regional and global Implications. These include the proliferation of both surveillance satellites and ballistic missllae, the latter having the potential to deliver conventional, chemical and nuclear warheads to areas situated many hundreds of miles away. This paper addressee both the origins of the Israeli booster technology and the many implications of the satellite launch. It then speculates on their political and arms control consequences. It concludes that In light of the parallelism that has evolved between nuclear and chemical weapons and ballistic missiles, there is an increasing need to develop global and, if appropriate, regional and bilateral strategies to limit missile proliferation and bring the issue to the forefront of international political debats
چکیده
پرتاب ماهواره Sputnik-1 در اواخر سال 1957، از نظر رهبران و مردم آمریکا پی آمدی غیر از نتایج علمی در بر داشت . آنها این امر را نشانه ای برای بمباران کردن تمامی اراضی کشور آمریکا با موشک های هسته ای،کاهش امنیت ناشی از دوری مسافت و کاهش برتری تکنولوژیک آمریکا نسبت به شوروی، قلمداد کردند. اولین واکنش آمریکا به این اقدام این بود که اولین ماهواره غیر نظامی اش را به موشک بالستیک Redstone/Jupiter، مجهز کرد.
1-مقدمه
نتایج سیاسی حاصل از این دستاور تکنولوژیک، تا به امروز چندین برابر شده اند. این نتایج شامل پیشرفت سریع آمریکا در زمینه برنامه توسعه و گسترش موشکهای بالستیک هستهای زیردریایی و قاره پیما، رسیدن به یک شکاف موشکی به نفع آمریکا در اواسط سال 1960 و امضای توافقنامه همکاری نظامی در زمینه هسته ای با کشور انگلستان می شد. این رویداد و نتایج حاصل از آن که به 30 سال پیش برمیگردد، به هر کشوری که به توانایی ارسال ماهواره به فضا دست میافت، این امکان را میداد که سیگنالها و هشدارهای نظامی و سیاسی را به هم پیمانان و دشمنان بالقوه اش، ارسال کند. پرتاب ماهواره اسرائیلی Ofeq-1در روز دوشنبه 19 سپتامبر 1988 نیز، همین نتایج را در بر داشت. به نظر میرسید کشورهای خاورمیانه و دیگر کشورها، از این انتفاق 3 نوع پیام دریافت کردند:
قابلیت اسرائیل در هدف قرار دادن اهداف مدنظرش که صدها کیلومتر از این کشور فاصله دارند، بسیار بیشتر شده بود؛
اسرائیل میتواند ماهواره های ساخت خودش را برای انجام فعالیتهای نظامی مختلف، پرتاب کند. با این کار اسرائیل میتوانست هم از وابستگی به دیگر کشورها رها شود و هم این این فناوری را به سایر کشورها بفروشد؛
اکنون اسرائیل به جرگه کشورهای دارای فناوری موشکی پیوسته و میتواند این فناوری را به سایر کشورها پیشنهاد دهد، همچنین ویژگی های فنی دارد که باعث میشود کشورهای صنعتی برای ایجاد توافقنامه های همکاری با اسرائیل ترغیب شوند و هر دوی این موارد باعث کاهش انزوای سیاسی اسرائیل می شد.
قبل از صحبت درباره مفاهیم پرتاب ماهواره به روش سیستماتیک، مطالعه خصوصیات فنی پرتابگر ماهواره اسرائیل، میتواند مفید باشد....