Abstract
In this paper, a distance-based group decision-making (GDM) methodology is proposed to solve unconventional multi-person multi-criteria emergency decision-making problems. In this model, some decision-makers are first identified to formulate a group decision-making framework. Then a standard multicriteria decision-making (MCDM) process is performed on specific decision-making problems and different decision results are obtained from different decision-makers. Finally, these different decision results are aggregated into a group consensus to support the final decision-making. For illustration and verification purposes, a numerical example and a practical unconventional emergency decision case are presented. Experimental results obtained demonstrate that the proposed distance-based multi-criteria GDM methodology can improve decision-making objectivity and emergency management effectiveness
چکیده
در مقاله پیش رو ، متدولوژی تصمیم گیری گروهی مبتنی بر فاصله برای حل مشکلات تصمیم گیری فوری چند معیاری چند عاملیتی غیر متعارف پیشنهاد می شود . تعدادی از تصمیم گیرندگان در این مدل در ابتدا شناسایی می شوند تا چارچوب تصمیم گیری گروه را تدوین نمایند . سپس پروسه تصمیم گیری چندمعیاره استاندارد (MCDM) در مورد مسایل تصمیم گیری خاص اجراء می شود و نتایج تصمیم گیری مختلف از جانب تصمیم گیرندگان مختلف بدست می ایند . در نهایت ، این نتایج تصمیم گیری مختلف درون یک گروه موافق با پشتیبانی تصمیم سازی نهایی گرداوری می شوند .برای نمایش و تایید اهداف ، مثال عددی و مورد تصمیم اضطراری غیر متعارف ارایه می شوند . نتایج آزمایشی کسب شده نشان می دهند که متدلوژی تصمیم سازی گروهی مبتنی بر فاصله می تواند عینی بودن و اضطرار اثر بخشی مدیریت را بهبود بخشند .
1-مقدمه
رویداد های اضطراری غیر متعارف نظیر زلزله ها و گردباد ها اغلب به عواقب فاجعه بار غیر منتظره ختم می شوند . زمانی که چنین حادثه های ویرانگری رخ می دهند ، برنامه ریزی اضطراری و مدیریت دارای نقش حیاتی در کاهش و کم کردن تاثیرات این حوادث ایفاء می کنند . در برنامه ریزی و مدیریت اضطراری ، در آنجا مشکلت تصمیم سازی بزرگی وجود دارند که بایستی حل شوند تا تاثیرات رویداد های ویرانگر را اداره نمایند . معمولا ، یک تصمیم اضطراری دارای دو ویژگی می باشد . اولا ، یک تصمیم اضطراری بایستی اغلب در دوره کوتاه با استفاده از اطلاعات جزیی یا ناقص بویژه در در مراحل اولیه رخداد حادثه گرفته شود . بنابراین تصمیم سازی گروه اضطرار یک وظیفه قابل ردیابی بویژه در زمانی می باشد که بعضی از رویداد های اضطراری با تاثیر عظیم غیرمتعارف را اداره می کند . ثانیا این تصمیمات ممکن است به طور بالقوه دارای نتایج جدی باشند . یک تصمیم اشتباه در بعضی موقعیت ها ممکن است به طور بالقوه دارای نتایج جدی باشد . نظر به مشخصه های منحصر به فرد تصمیمات اضطراری ، استفاده از سیستم های پشتیبانی تصمیم گروهی برای پرداختن به مشکلات تصمیم اضطراری می توانست بی نهایت ارزشمند باشد ...