در این پژوهش پوشش های هوشمند ساختمانی مورد بحث قرار گرفته است، شایعاتی درباره ی کنترل بیش از حد محیط داخلی ساختمان به کررات رواج پیدا کرده است که این کنترل برای تعداد زیادی از ساکنین ساختمان مانند یک محرک عمل می کند و علی رغم تلاش آنها به سمت یک تصور خام با تکنولوژی بالا که هوشمندی نامیده می شود، اجزاء به استفاده از انرژی بیشتر نسبت به آن چیزی که در عمل ذخیره می شود، مشکوک هستند  .ابزارهای متحرکی مانند دست و پا که برای انجام امور استفاده می شوند مستعد شکستن و از بین رفتن هستند از این رو نیاز به مراقبت های کافی توسط پرسنل آموزش دیده می باشند.

چرا تقریبا اکثر افراد مایل به انتخاب این نوع پوشش های ساختمانی هستند؟

پژوهشگر این پژوهش دکتری، با تصویری ذهنی از پوشش های هوشمند ساختمانی – نه با هدف  به نمایش گذاشتن تمام عیوب- مواجه است تا ارزیابی کند که آیا این نوع پوشش ها می تواند طراحی و اجرا شود تا سهم مثبتی برای محیط های داخلی ساختمانی ایجاد کند ؟ و چگونه؟

در طول چند دهه گذشته،  تحمیلاتی بر روی ساختمان ها صورت گرفت که برا اساس آن ساختمان ها  باید به طور پیوسته امکاناتشان را در راستای کاهش هزینه ها ، گسترش دهند. به طور فزاینده، نیاز های مختلف و پیچیده ای که به آسایش کاربران، صرفه جویی در انرژی و هزینه ها، مرتبط است منجر به استفاده ی گسترده از سیستم های مکانیکی در جهت ایجاد یک فضای داخلی رضایت بخش می شود. برنامه های توسعه تکنولوژی کنترل در این زمینه، علتی است برای پیدایش « ساختمان های هوشمند و پوشش های  هوشمند ساختمانی»، تا یک شکل ساختمانی که بتواند این خواسته ها را تامین کند، را توصیف کند و آن را به درجات بالای موفقیت برساند...