مقدمه

ما اکنون بیشتر بر روی مطالعه مدیریت زباله های خطرناک تمرکز می کنیم – حذف یا کاهش کمیت زباله های تولید شده. سراسر فصل های گذشته ما بر روی این حقیقت تاکید کردیم که بیشتر مدیریت این زباله ها به انتقال از یک ناحیه به ناحیه دیگر، تغییر شکل و دفن آن منتهی می شود.

گام های بلندی در زمینه ی استفاده از برنامه های نظارتی، فناوری تخریب و دفن ایمن آنها برداشته شده است. اعتماد صنایع و دولت ها، اخیرا به سوی کنترل آلودگی ببیشتر از پیشگیری از آلودگی جلب شده است. سیاست مداران (و دیگران) به رویکرد لوله کشی به عنوان راه حل نهایی برای کنترل آلودگی فکر می کنند.

رویکرد وضع قاون برای دفن و برخورد با زباله ها سه اصل بنیادین دارد:

1. همان طوری که زباله های خطرناک یک بخش مهم مدیریت صنعتی هستند، باید با آنها مشابه  فاضلاب و استفاده مجدد از آن برخورد شود. البته این رویکرد کمتر می تواند مقدار فاضلاب تولید شده را کاهش دهد، بنابراین ضرورت دارد که ما برای کاهش تهدید آن برای سلامتی و حساسیت های زیست محیطی و زیبایی شناختی اقدام کنیم. مدیریت استفاده مجدد از زباله ها از طریق پروسه های مشابهی انجام می شود. لوله کشی از افزودن زباله های خطرناک به سیستم فاظلاب ما حمایت نمی کند و کمتر به برداشت زباله های خطرناک و ورود آن به سیستم مدیریت استفاده مجدد از آن منتهی می شود. فاظلاب ها، اتمسفر و آزاد سازی زمین ها تحت تاثیر سیاست های و برنامه های اقتصادی سیستم تجارت آزاد قرار می گیرند...