این مقاله به تشریح مدلی می پردازد که در چه زمانی، چرا و چگونه احتمال دارد که تاثیر رفتار رهبری کارآفرینانه بر روی عملکرد یک کسب وکار جدید، تحت تاثیر اثر تعدیل کنندگی پویایی محیطی واقع شود. این مدل بر روی 66 کسب و کار جدید آزمایش شده است.نتایج حاکی از آن است که پویایی محیطی تاثیر تعدیل گری مثبت و قابل توجهی بر رابطه بین رهبری تحول آفرین و عملکرد کسب و کار جدید دارد، و  تاثیر تعدیل گری منفی و قابل توجهی بر رابطه بین رهبری مراوده ای و عملکرد کسب و کار جدید دارد. مفاهیم تئوری و عملی مورد بحث قرار گرفته اند.

 فعالیت های مخاطره آمیز جدید نمی توانند بدون رهبری بنیانگذارانی که در ابتدا برای سازمان خود بیانیه ماموریت تعریف نموده اند، اهداف مشخصی را قرار داده اند و سازماندهی و ایجاد انگیزه برای تلاش های کارمندان خود می کنند، ایجاد شوند. تمامی کارآفرینان رهبری یکسانی در مورد کسب و کار های جدیدشان به کار نمی برند. در عوض، رفتار ایشان به تغییر دو بعد مجزای رفتار رهبری، مراوده ای و تحول آفرین،متمایل می باشد.

رهبری مراوده ای بر ایجاد انگیزش و تشویق رفتار پیروان(کارکنان) از طریق فرآیند تبادل(تعامل-بده بستان)، از قبیل پاداش ها و تنبیه های رهبری(اجرایی-مدیریت)، متمرکز می باشد.

بدین ترتیب، کارآفرینان با سبک رهبری مراوده ای، بر روی self-interests(منافع شخصی-علایق شخصی)  و انگیزه های بیرونی کارمندانشان سرمایه گذاری می نمایند . برعکس، رهبری تحول گرا بر ایجاد انگیزش در کارکنان از طریق جذب ایده آل ها و انگیزه های درونی آنها متمرکز می باشد. کارآفرینان دارای سبک رهبری تحول آفرین روحیه پذیرش چشم انداز سازمان را ،به گونه ای که چشم انداز شخصی شان بوده،  در کارکنانشان ایجاد می کنند و آنها را به تمرکز انرژی شان بر روی اجرای اهداف سطوح بالاتر، نسبت به جذب پاداش ها و یا اجتناب از تنبیهات ، فرا می خوانند.

نتایج ما بیان می کند که عملکرد یک کسب و کار جدید به شدت به رفتار رهبرانش وابسته می باشد، و عملکرد این کسب و کاراز هر دو نوع رهبری مراوده ای و تحول آفرین تاثیر می پذیرد. علاوه بر این، یافته های ما نشان می دهد که پویایی محیط ، رابطه رهبری-عملکرد را تعدیل می نماید ، به طوری که رهبری مراوده ای در محیط با پویایی کم بیشترین اثربخشی را دارد و رهبری تحول آفرین در محیط با پویایی بالا اثربخش تر می باشد. این یافته ها در یک مدل تعدیل کننده که پارادایم رهبری مراوده ای- تحول آفرین را بسط می دهد و به درک ما از چگونگی راه اندازی و رشد یک کسب و کار جدید توسط کارآفرینان می افزاید، به تصویر کشیده شده است. ما این مدل را بر روی یک نمونه 66 تایی ازتیم های مدیریتی  کسب و کار های جدید برگرفته از لیست سالانه Inc. Magazine از شرکتهای خصوصی با سریع ترین میزان رشد تست کردیم. تمامی شرکت کنندگان یا از موسسان(بنیانگذاران) بودند و یا ازسهام داران عمده (مثلا دارای حداقل 10% شرکت) و از آنها خواسته شد که رفتار رهبری CEO       شان را رتبه بندی نمایند. یک سنجش معتبر درباره رفتار رهبری که توسط Pearce et al. (2003) توسعه داده شده بود، جهت اندازه گیری رفتارهای مراوده ای و تحول گرایانه CEO ها بکار گرفته شد. پویایی محیط با استفاده از فرمولی که درآمدهای صنعت، تعداد سازمان ها و موسسات موجود در صنعت، تعداد کارکنان صنعت، و شدت تحقیق و توسعه صنعت را محاسبه می نمود اندازه گیری شد. عملکرد بوسیله نرخ رشد فروش و حجم مطلق فروش کسب و کارهای جدید اندازه گیری شد. مدل ما یک واریانس 36%ی در رشد فروش و 36%ی فروش واقعی را بیان نمود.

نتایج ما مفاهیم مهمی را در حوزه پژوهش و در عمل در بر دارد. به ویژه، نتایج نمایان می کند که رهبران کارآفرینانه بهترین کار را در تغییر رفتار رهبرانه خویش مطابق شرایط محیطی که شرکت هایشان در آن کار می کند، انجام می دهند. در این ارتباط، آنها باید نسبتا بیشتر نوع مراوده ای را در محیط با پویایی کمتر و نسبتا بیشتر نوع تحول گرایانه را در محیط با پویایی بیشتر بپذیرند.

برای تحقیقات بیشتر، این نتایج اهمیت زمینه(محیط) را بر رابطه بین رفتارهای کارآفرینان و عملکرد شرکت هایشان برجسته می نماید.

با این وجود تحقیقات پیمایشی برای معین کردن حدودی که رفتارهای ویژه رهبری کارآفرین در آن منجر به تحریک منظم عملکرد بالا می گردد بعمل آمد.

در عمل، می بینیم که بهره مندی ا ز رفتارهای رهبر تحول گرا برای یک فعالیت مخاطره آمیز جدید در محیطی پویا  مقرون به صرفه است.(ارزش هزینه کردن دارد)

اگر چه توجیه بکار گیری رفتارهای تحول گرا نسبت به مراوده ای در محیط  های آرام، دقیق تر است.