دیدگاه تاریخی

فلورانس نایتینگل معتقد بود که پرستاری یک پیشه است و کار پرستاری بر تجدید بهداشت، ارتقاء سلامتی و پیشگری از بیماریست. او شفا و علاج دادن را کانون مرکزی پرستاری می دانست و به عنوان کاری پیشرو و جهانی ومبنایی برای ارتقاء سلامت افراد و جامعه از آن یاد می کرد. نایتینگل بر اهمیت مسئولیت پذیری، یکپارچگی، و صداقت در عمل تأکید داشت. او ادعا می کرد توانایی پرستاران در ایجاد روابط درمانی در امور مراقبتی، درمانی و وضوح اهداف پیش بینی می شده است. پرستاران خود در در نقش مدلها در نظر می گرفتند و با حفظ کمال، تعامل خود را با بیمار حفظ می کرده و خود را شخصاً مسئول رفتار اخلاقی خود می دانستند.

  نایتینگل در خیال خود پرستاری را به عنوان یک هنر و یک علم پرورش می داد، یک «شغل یا پیشه» و یک فرایند میان فردی از مراقبت و درمان در سرتاسر مسیر پیوسته ی زندگیست. به عنوان اولین پیشرو تئوری فمینیستی در زمینه ی مراقبت و پرستاری، او ترویج اخلاق در میان پرستاران را به عنوان راهی برای حفظ درستی و تمامیت ترویج داد و قابلیت پرستار برای مراقبت از خود را به عنوان یک مؤلفه ی الزامی معرفی نمود. مراقبت از خود شخص، فرد را قادر می سازد تا نسبت به دیگران دلسوزتر، مهربان تر، آرام تر و ملایم تر باشد. او باور دارد که وقتی پرستار از تمام وجوئ خود برای شکل دهی رابطه با تمامیت فرد مورد درمان استفاده کند به یک ایده آل اخلاقی می رسد. او علم بر درست و غلط بودن را به عنوان «ارزشهای داخلی» شناخته و از ازاین ارزشها برای یکپارچه سازی تصمیم گیری اخلاقی و مسئولیت پذیری شخصی در رفتار اخلاقی و کار حرفه ای فرد حکایت می کند. نایتینگل در واکنشهایش نسبت به پرستاران به عنوان پیشروان این عرصه، مفهوم مسئولیت پذیری اخلاقی را اینطور توصیف می کند: «هر کس که مسئولیتی دارد تنها این سؤال ساده را از خود بپرسد: چگونه می توانم این کار را به درستی انجام دهم؟ (نه اینکه چگونه می توانم همیشه خودم کار درست را انجام دهم)».

باوجود واقعیتهای جاری که مسئولیت پذیری، صداقت و پاسخگویی پرستاران را در عمل به چالش می کشند، کار نایتینگل که در نوشته ها و مشاهداتش بازتاب می گردد بر تکامل پرستاری در یک حرفه ی قابل اعتماد تکیه دارد. از لحاظ اخلاقی دفاع و اثبات تصمیمات یک فرد بر اساس ارزش ها و هنجارهای اخلاقی مناسب است. نایتینگل بادرک و انجام کار درست برای مراقبت از بیمار، وظیفه خود، و وظیفه دیگران به چالش می کشد: «ما باید سعی کنیم تا کارمان را به بهترین نحو به انجام برسانیم، چیزی که بیشتر ار بقیه ما را جذب می کند و در نتیجه ی آن «وظیفه ی خود» را می یابیم».

منشور اخلاقی انجمن پرستاران آمریکایی (ANA) به وضوح برای پرستاران شرح می دهد که جامعه از پرستاران و به طور کلی از جامعه ی بزرگ پرستاری به عنوان یک عملکرد حرفه ای چه انتظاراتی دارد. پرستاران برای عملکرد مناسب در کاری که نسبت به آن مسئول و پاسخگو هستند، راهنمایی شده و اهداف و استانداردهای عمل برای آنها ارائه می گردد. پرستاران که از نظر اخلاقی پاسخگو می باشند، در این راستا اطلاعات کسب کرده، قضاوتهای منطقی انجام داده و بر اساس آن عمل می کنند. داشتن صداقت، توجه به رفاه خود و مراقبت از خود و صداقت احساسی متکی بر حفظ مرزهای رابطه می باشد...